Bł. Honorat najważniejszą część aktu zawierzenia swojego życia Matce Bożej spisał własną krwią.
Uczynił to po rekolekcjach w Zakroczymiu w 1867 r. w swoim „Notatniku duchowym”. Odtąd co roku ponawiał zawierzenie Maryi, bo – jak pisał – Jej wstawiennictwu zawdzięczał wszystkie łaski, nie tylko te wielkie, jak powrót do wiary, uwolnienie z więzienia, powołanie, ale też najdrobniejsze codzienne dary.
Dostępna jest część treści. Chcesz więcej?
Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.