Akcję wywózki z getta ludzi nienadających się do pracy hitlerowcy nazwali Allgemeine Gehsperre, co w tłumaczeniu oznacza całkowity zakaz opuszczania domów. Polacy zakaz ten nazwali „szperą”. W tamtych dniach do obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem wywieziono ponad 15 tys. dzieci, ludzi starych i chorych. Pustoszały szpitale i sierocińce. W budynkach tych urządzano później resorty pracy. Czarnym charakterem w czasie „Wielkiej szpery” był Chaim Rumkowski, który powiedział: „Ja muszę przeprowadzić tę krwawą operację. Muszę poświęcić członki, by ratować ciało. Muszę odebrać wam dzieci, bo inaczej inni zginą wraz z nimi”.

Litzmannstadt

Łódzkie getto powstało w 1940 roku na terenie Starego Miasta i Bałut. Hitlerowcy kazali Polakom i Niemcom opuścić swoje mieszkania i zrobić miejsce Żydom. Tamci początkowo myśleli, że oddzielenie od reszty miasta uchroni ich przed prześladowaniami. Jeszcze nie wiedzieli, jak bardzo się mylą. Już nie było Łodzi, ale Litzmann- stadt, od nazwiska generała Karla von Litzmanna, który dowodził armią niemiecką w czasie bitwy pod Łodzią w 1914 roku. Był on zwolennikiem Hitlera. Jego śmierć w 1936 roku führer uczcił z honorami. Na ciasnym terenie Ghetto Litz- mannstadt stłoczono ponad 160 tys. osób. Mieszkańcy umierali z głodu, zimna i chorób.