Drukuj
Wiek modlitwy za miasto
Nikt nie chce sobie wyobrażać, jaki byłby Łowicz bez nich. Klasztor bernardynek to miejsce „obronne”, nazywane przez wielu „piorunochronem przed złem”. A Księżacy kochają siostry.
▲ Z twarzy mniszek biją radość i pokój.
Archiwum sióstr bernardynek
Wspólnota sióstr bernardynek wpisana jest w historię Łowicza od XVI wieku. Już wówczas mniszki miały drewniany dom przy klasztorze ojców bernardynów. Obecny murowany klasztor i kościół powstały w 1650 roku z fundacji kasztelana gostyńskiego Marcina Sadowskiego i jego żony Eufrozyny z Walewskich. Fundację zatwierdził abp gnieźnieński Maciej Łubieński. Po powstaniu styczniowym do klasztoru łowickiego przybywały zakonnice z innych skasowanych klasztorów. Kasata łowickiego nastąpiła w 1898 roku, wówczas ostatnie siostry zostały przewiezione do wspólnoty w Wieluniu. Klasztor zamieniono na mieszkania. W roku 1918, dzięki staraniom łowickiego księgarza i literata Romualda Oczykowskiego oraz na prośbę mieszkańców, klasztor ponownie został przekazany bernardynkom. Zamieszkały w nim siostry z Wielunia. W niedzielę 22 lipca bernardynki świętowały 100. rocznicę powrotu do Łowicza.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
W subskrypcji otrzymujesz
- Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
- brak reklam na stronach;
- Niespodzianki od redakcji.