Dzięki staraniom ks. Zbigniewa Chmielewskiego udało się odrestaurować całą świątynię. Wzmocniono jej fundamenty, wymieniono poszycie dachowe. Odrestaurowano ołtarz główny i ołtarze boczne. Konserwację przeszły także XVIII-wieczne organy. Zakończono też prace specjalistyczne wewnątrz kościoła. W tym roku wymieniono także podłogę i drzwi. Zadbano także o plebanię, dzwonnicę oraz cały teren przyległy do kościoła, włącznie z wyłożeniem alejek  kostką brukową.

W ostatnim czasie ks. Zbigniew podjął się odrestaurowywania zabytków lutkowieckiej nekropolii. Nie dopuścił też do zniszczenia przykościelnego grobowca właściciela dóbr Nosy-Poniatki - majora Józefa Wiśniewskiego, żyjącego w latach 1788-1864. W tym roku udało się całkowicie odnowić nagrobek, wzmocnić komorę grobową, a przy okazji zabezpieczyć skarpę, w której znajduje się mogiła. Warto dodać, że skarpa stanowi naturalną  podporę od strony północnej dla świątyni. W to przedsięwzięcie zaangażowany był sztab ludzi, którzy bezinteresownie wspierali proboszcza Chmielewskiego.

Prawdziwymi tytanami pracy przy ratowaniu miejsca spoczynku majora Wiśniewskiego był tandem architekt Ewa Pierścionek i Ryszard Szymczak. Swoim uporem i ciężką  pracą nie tylko ocalili oni zabytkowy grobowiec, ale także odkryli historię majora, który już niebawem stanie się - także dzięki R. Szymczakowi - patronem Szkoły Podstawowej w Lutkówce.

Spoczywający u stóp lutkowieckiej świątyni żołnierz był bohaterem kampanii napoleońskich, a także powstania listopadowego 1830 roku. Żył w latach 1788-1864. Urodził się w 1788 roku w miejscowości Żabokliki, w parafii Czerwonka Liwska. Zmarł w dworze w Nosach-Poniatkach w 1864 r. Karierę  wojskową rozpoczął w 6 Pułku Ułanów Armii Księstwa Warszawskiego. W 1813 r. w stopniu brygadiera brał udział w kampanii niemieckiej. W 1815 r. powrócił do kraju, gdzie rozpoczął służbę w 2 Pułku Ułanów Armii Królestwa Polskiego. Pułk ten wsławił się w powstaniu listopadowym. Między innymi jego śmiała szarża przesądziła o zwycięstwie powstańców w bitwie pod Olszynką Grochowską. W latach 1818-1820 Józef Wiśniewski był posłem na Sejm Królestwa Polskiego. W 1819 r. otrzymał stopień kapitana, a w 1823 r. awansował na majora. Ponownie deputowanym do Sejmu Królestwa Polskiego był w latach 1825-1830. Za bitwę pod Dreznem otrzymał Legię Honorową, która zdeponowana jest obecnie w zbiorach Muzeum Wojska Polskiego. 14 marca 1831 roku za udział w powstaniu listopadowym odznaczony został złotym Orderem Virtuti Militari.

Warto dodać, że przez 7 lat J. Wiśniewski był właścicielem dworu w Żelazowej Woli. Spłacił wtedy wszystkie długi poprzedniego właściciela majątku Michała Skarbka na rzecz Mikołaja Chopina - ojca sławnego kompozytora, co jest udokumentowane w księgach notarialnych. Po śmierci J. Wiśniewskiego nagrobek w Lutkówce zasłużonemu mężowi wystawiła jego żona Eufemia z Bormanów Wiśniewska.

Wielki wkład w odtworzone nagrobka wnieśli konserwator Kazimierz Sztarbało i prof. neurochirurgii Janusz Bolewski. Nieodpłatnie do współpracy przy odnowieniu pomnika nagrobnego Ewie Pierścionek udało się namówić Piotra Zambrzyckiego - głównego konserwatora warszawskich Łazienek oraz Ewę  Dudzik - osobę  mającą doświadczenie w zakresie konstrukcji tego typu zabytków. Nie można też pominąć zasług Wojciecha Wdowskiego, który wykonał prace, a także przedsiębiorcy z Karolewa Ryszarda Kędry. Całe przedsięwzięcie wsparli finansowo Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa oraz Przedsiębiorstwo Pogrzebowe „Koperski”. Kwestę na renowację grobowca prowadzili rekonstruktorzy z mszczonowskiej GRH Strzelcy im. 31 pSK, a także członkowie Mszczonowskiego Stowarzyszenia Historycznego oraz młodzież ze Szkoły Podstawowej w Lutkówce.