Ewangelia wg św. Jana (3, 16-18)
Jezus powiedział do Nikodema: „Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednoro­dzonego Syna Bożego”.

Dzisiejszej Niedzieli w liturgii dotykamy największej tajemnicy naszej wiary a jest nią tajemnica samego Boga. On, Jeden w komunii Trzech Osób. Nasz umysł pojąć tego nie potrafi, ale może przyjąć z miłością.

Nasz Bóg nie jest „samotnikiem”. On jest Wspólnotą miłości. Wspólnotą, która nie chce tej miłości zatrzymać jedynie dla siebie. Dlatego obdarza nią całe stworzenie, a szczególnie człowieka.

Pokazuje nam to dzisiejsza Ewangelia. Bóg tak umiłował świat, że dał to, co ma najdroższego, swojego Syna. A Syn nas nie potępił, lecz przyjął, wziął na siebie zło, które nas niszczyło a w zamian dał swojego Ducha!

Bóg tak umiłował świat, że wraz z Jezusem dał także Ciebie i mnie, każdego z nas. Każdy z nas jest Bożym darem dla świata! Darem jedynym i niepowtarzalnym z copyrightem Trójcy otrzymanym na Chrzcie Świętym.

Dlatego warto dziś pytać samego siebie, a jeszcze bardziej Boga – jakim darem jestem? Co przeze mnie Bóg chce ofiarować światu zaczynając od moich najbliższych?