Zapomniana historia

XVIII wiek to z jednej strony czas upadku i próby reformy Rzeczypospolitej, z drugiej - rozwój Skierniewic, dzięki inicjatywom prymasów, którzy przebywali w pałacu zbudowanym w poprzednim stuleciu. To w tym czasie w mieście powstały m.in. kościoły św. Stanisława oraz św. Jakuba. Ł. Saptura przybliżył sylwetki fundatorów i omówił ich polityczną rolę w ówczesnym państwie polskim.

Cykl wykładów z Izbie Historii Skierniewic to część obchodów 560. rocznicy nadania miastu praw miejskich. Historyk zaprezentował sylwetki prymasów, który to tytuł nosili arcybiskupi gnieźnieńscy od 1417 roku. Wykłady miały pokazać znaczenie arcybiskupów w życiu politycznym, społecznym i kulturalnym Polski, a także samych Skierniewic. Do momentu, kiedy miasto przejęli Prusacy pod koniec XVIII wieku, Skierniewice były miastem kościelnym. Mimo że miały swój samorząd, jednak "najwyższą instancją" był właśnie prymas.

- Ten czas jest trochę zapomniany przez dzisiejszych badaczy lokalnej historii - uważa prelegent. - Skupiają się oni głównie na okresie XX wieku i stronie wojskowej. Każdy aspekt historii miasta powinien być zbadany, ale w przypadku badania dziejów Skierniewic w czasie przynależności do arcybiskupstwa wymaga to więcej pracy już na etapie samej kwerendy. Nie mamy na miejscu archiwów. Nie wiadomo też, czy uda się znaleźć dokumenty na interesujący nas temat. Wykłady mają być takim przyczynkiem, przede wszystkim dla słuchaczy, do zainteresowania się okresem przed XIX wiekiem, który również, w przypadku Skierniewic, nie jest szczegółowo zbadany.

Działalność arcybiskupów rezydujących w Skierniewicach w XVIII wieku widoczna jest w mieście do dzisiaj. Chodzi przede wszystkim o kościół św. Stanisława, zbudowany z inicjatywy prymasa Stanisława Szembeka, i kościół św. Jakuba, ufundowany przez Antoniego Kazimierza Ostrowskiego.

Do najciekawszych budowli w mieście należy także pałac prymasowski, w którym rezydowali arcybiskupi.