Trzy znaki upodobnienia przejdź do galerii

W święto Objawienia Pańskiego w całym Kościele obchodzony jest ustanowiony przez Jana Pawła II Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Papież chciał, aby był on okazją do głębszej refleksji Kościoła nad darem życia poświęconego Bogu. W tym roku w diecezji łowickiej zrezygnowano z centralnych obchodów. W latach poprzednich główne obchody miały miejsce w katedrze łowickiej. W sercu diecezji podczas uroczystej Eucharystii zakonnicy, siostry zakonne, wdowy i dziewice konsekrowane odnawiali śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Wspólna modlitwa i spotkanie było okazją do modlitwy za siebie nawzajem.

Ze względu na obostrzenia związane z pandemią biskup łowicki podjął decyzję, by w tym roku osoby konsekrowane przeżywały swoje święto w mniejszym gronie - we wspólnotach i parafiach.

On sam modlił się z osobami konsekrowanymi w Miasteczku Krwi Chrystusa w Chrustach. Wraz z biskupem Eucharystię koncelebrowali ks. Bogumił Karp, dziekan rawski, proboszcz parafii Niepokalanego Poczęcia NMP, a także o. Wojciech Adamczewski, przeor wspólnoty pasjonistów w Rawie Mazowieckiej i proboszcz parafii św. Pawła od Krzyża. W liturgii uczestniczyły, obok sióstr misjonarek Krwi Chrystusa, także siostry nazaretanki oraz grupa świeckich.

- Dzisiaj, gdy Kościół święty mówi nam o życiu konsekrowanym, chcemy wskazać, że wszystkie osoby konsekrowane - jak mówił psalmista - otworzyły kiedyś bramę swojego życia i zapragnęły iść za Królem Chwały, aby mimo swoich słabości podążać za potężnym Panem - mówił w homilii bp Dziuba. W nawiązaniu do Ewangelii zaznaczył, że Symeon i Anna wskazują wszystkim, a szczególnie osobom życia konsekrowanego potrzebę wierności, zaufania, potrzebę oczekiwania, potrzebę dojścia do tego, aby - jak Symeon - wziąć Dziecię Jezus i radować się z tego kiedyś uczynionego z siebie daru dla Boga i dla ludzi.

- Życie konsekrowane ciągle musi się napełniać nową mocą, musi ciągle napełniać się mądrością charyzmatów, mądrością założycieli, którzy zawsze mieli podstawowe źródło swojej drogi w Bożym słowie, w objawionej prawdzie. I życie konsekrowane, tak jak u Jezusa dorastającego, powinno odczuwać, że łaska Boża spoczywa na każdym konsekrowanym. Potrzebna jest ta pewność wiary, że łaska Boża jest zaofiarowana, a Bóg w swojej obietnicy nigdy nie zawodzi. Zawsze z tego, czego się podejmuje, wywiązuje się, więcej niż sami się spodziewamy. Dziękujemy wam, że jesteście, że służycie Bogu i ludziom, że w ten sposób staracie się być ludźmi świętymi, ludźmi, którzy - mimo słabości krwi i ciała, mimo różnych bojaźni - odczuwają, że zostali przygarnięci przez Boga i to przygarnięcie zostało odwzajemnione darem ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Tymi trzema znakami, które szczególnie upodabniają do Jezusa Chrystusa.

Po homilii konsekrowani przy zapalonych świecach odnowili śluby zakonne. Podczas liturgii wszyscy zgromadzeni modlili się za Kościół święty, za poszukujących Chrystusa, a także o święte i liczne powołania zakonne i kapłańskie.

Bezpośrednio po Eucharystii zebrani spotkali się na agapie, podczas której był czas na rozmowy i dzielenie się. Siostry chętnie wracały do początków swojej drogi, do pierwszych ślubów, wieczystej profesji i chwil, w których czuły opiekę swojego Mistrza.

Warto dodać, że także bp Wojciech Osial tego dnia modlił się z osobami konsekrowanymi - z córkami bł. Bolesławy Lament.

Na terenie diecezji łowickiej istnieją 34 zgromadzenia zakonne, które każdego dnia modlą się, służą chorym, potrzebującym, dzieciom, młodzieży. Wszyscy - w zależności od charyzmatu zgromadzenia - świadczą o Bogu, Jego miłości i miłosierdziu.