Łowicki
Najnowsze Wydania
-
GN 51/2024 Dokument:(9084636,Po drugiej stronie. Bóg i człowiek)
-
GN 50/2024 Dokument:(9076458,Bądź zdrów, lecz nie śpiewaj!)
-
Historia Kościoła 1(7)/2025 Dokument:(9072365,Kościół nie potrzebuje lukrowanej narracji o swojej historii. O liście papieża i nowym numerze „Historii Kościoła”)
-
GN 49/2024 Dokument:(9068896,Miłość, śmierć i cuda)
-
GN 48/2024 Dokument:(9060601,Hologram w konfesjonale)
4. rocznica śmierci bp. Józefa Zawitkowskiego
29 października minęła 4. rocznica śmieci biskupa pomocniczego Józefa Zawitkowskiego. W intencji zmarłego hierarchy w bazylice katedralnej w Łowiczu została odprawiona Msza św.
Agnieszka Napiórkowska /Foto Gość
W rocznicę jego śmierci wiele osób wracało do jego kazań "pisanych w słupku", pieśni, w których opowiadał o Bogu dobrym jak chleb, i słów, których dziś wielu tak bardzo brakuje: "Kochani moi!". O biskupie w swoich modlitwach pamiętał bp Wojciech Osial. Ordynariusz łowicki za zmarłego biskupa modlił się w Warszawie przy grobie bł. ks. Jerzego Popiełuszki, gdzie zawierzał swoją posługę i diecezję Bogu przez wstawiennictwo kapłana męczennika.
O zmarłym nie zapomniano także w jego rodzinnej miejscowości. Modlitwy o życie wieczne zanoszono w niedzielę 27 października podczas Mszy św. o godzinie 12. 00 w parafii św. Mikołaja w Żdżarach. W liturgii uczestniczyli najbliższa rodzina zmarłego biskupa, siostry nazaretanki, nauczyciele i dzieci ze Szkoły Podstawowej w Żdżarach i parafianie. Po Mszy św. uczestnicy liturgii udali się na cmentarz. Tam, przy grobie biskupa, modlono się za zmarłego hierarchę.
Biskup Józef Zawitkowski, pseud. ks. Tymoteusz, urodził się ur. 23 listopada 1938 w Wale. Pochodził z chłopskiej, bardzo religijnej rodziny. W wieku 12 lat stracił matkę. W 1956 wstąpił do warszawskiego seminarium duchownego. 20 maja 1962 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk prymasa Stefana Wyszyńskiego. Ukończył studia muzyczne w Instytucie "Musica Sacra" w Aninie, a następnie muzykologię na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Mówiono o nim, że był Łowiczakiem z urodzenia i Księżakiem z zakochania. Kochał i promował zespoły folklorystyczne.
26 maja 1990 został mianowany biskupem pomocniczym w archidiecezji warszawskiej. Sakrę biskupią otrzymał 9 czerwca 1990 w Łowiczu jako biskup tytularny Asuany. 25 marca 1992 został mianowany biskupem pomocniczym dla nowo utworzonej diecezji łowickiej. W kurii łowickiej pełnił funkcję wikariusza generalnego. W związku z osiągnięciem wieku emerytalnego bp J. Zawitkowski złożył rezygnację pełnienia posługi biskupa pomocniczego diecezji łowickiej.
Wygłosił wiele kazań podczas niedzielnych Mszy św. transmitowanych z kościoła pw. św. Krzyża w Warszawie w I Programie Polskiego Radia od 1980 (tzn. od początku transmisji Mszy św. w radiu) do 2006. Wszyscy rozpoznawali go po zawołaniu: "Kochani moi". Tak też zatytułowane są cztery tomy jego "Kazań Świętokrzyskich". Był kompozytorem małych form muzycznych dla chórów i zespołów wokalnych, a także autorem tekstów pieśni religijnych, m.in. „Panie dobry jak chleb” (muzykę napisał ksiądz prałat Wiesław Kądziela) „Abyśmy byli jedno”, a także "Panie zostań z nami", "Jezu tyś drogą", "Chwała moc i dziękczynienie". Był autorem ponad 100 pozycji książkowych i ponad 100 pieśni kościelnych.
W 2001 został odznaczony Medalem Polonia Mater Nostra Est. A także Krzyżem Komandorskim Odrodzenia Polski przez Lecha Wałęsę. Odznaczony również Komandorią Missio Reconciliationis i wiele innymi odznaczeniami państwowymi i regionalnymi. 5 listopada 2007, podczas uroczystości w siedzibie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Warszawie, otrzymał z rąk podsekretarza stanu w resorcie Tomasza Merty nadany, przez ministra Kazimierza Michała Ujazdowskiego Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
Był honorowym obywatelem: Łowicza, Skierniewic, Nowego Miasta nad Pilicą, powiatu rawskiego, Krośniewic, Lipiec Reymontowskich, Warszawy i Rawy Mazowieckiej.
