Dziś rozważamy Ewangelię według świętego Jana 10,1-10

Jezus powiedział: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto nie wchodzi do owczarni przez bramę, ale wdziera się inną drogą, ten jest złodziejem i rozbójnikiem. Kto jednak wchodzi przez bramę, jest pasterzem owiec. Temu otwiera odźwierny, a owce słuchają jego głosu; woła on swoje owce po imieniu i wyprowadza je. A kiedy wszystkie wyprowadzi, staje na ich czele, a owce postępują za nim, ponieważ głos jego znają. Natomiast za obcym nie pójdą, lecz będą uciekać od niego, bo nie znają głosu obcych”.
Tę przypowieść opowiedział im Jezus, lecz oni nie pojęli znaczenia tego, co im mówił. Powtórnie więc powiedział do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ja jestem bramą owiec. Wszyscy, którzy przyszli przede Mną, są złodziejami i rozbójnikami, a nie posłuchały ich owce. Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę. Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości”.

Jakże piękny obraz! Jezus nasza Brama Wolności i Pasterz dający pełnię życia. Trzeba mieć tylko odwagę wejść przez Niego, lub wejść w Niego! W tajemnicę Jego pasterskiego serca, które oddaje za nas życie! Pasterz, to ten, który prowadzi, jednoczy, wskazuje miejsca życiodajne, troszczy się o powierzone mu osoby. Najemnik zaś szuka jedynie swojego zysku: kradnie, zabija i niszczy wszelkie dobro poprzez własny egoizm i zachłanność. My w naszym życiu możemy być podobni albo do najemnika, albo do Jezusa Dobrego-Pięknego Pasterza (po grecku „kalos” znaczy i dobry i piękny)!

Im bardziej ufamy Jezusowi, pozwalamy, aby pociągało nas piękno Jego człowieczeństwa i dobroć Jego serca, wchodzimy w przestrzeń działania Jego Ducha i stajemy się coraz bardziej wolni. Idąc za Jezusem stajemy się do Niego podobni, stajemy się pasterzami dla naszych braci i sióstr. Tworzymy wokół siebie środowiska życia, promujemy dobro, działamy na rzecz jedności i wspólnoty.

Jeśli nie odkryjemy w Jezusie naszej Bramy i Pasterza, będziemy zmuszeni do nieustannego „zabiegania” o swoje dobro, no bo, któż się o nas zatroszczy? I wtedy stajemy się podobni do najemnika, niszczymy dobro w innych, zabijamy ich dobre imię, kradniemy ich zasługi… Pomyślę dziś, do kogo jestem bardziej podobny w moich myślach, postawach, gestach, słowach i czynach: do pasterza czy najemnika?

Dziś także zaczyna się 51 Tydzień Modlitw o powołania do kapłaństwa i życia konsekrowanego. Módlmy się, aby nie brakowało tych, którzy podążając wiernie za Dobrym-Pięknym Pasterzem będą nas ku Niemu prowadzić świadectwem życia i radosną służbą!