Magdalena Szymańska-Topolska: Czy trudno było Panu przyznać się wobec innych, że jest Pan alkoholikiem?

Mirosław Wasiak: Odkąd postanowiłem zmienić swoje życie, nie wstydzę się mówić, że jestem alkoholikiem. Przez 30 lat obiecywałem żonie, że przestanę pić, a kiedy wychodziła do pracy, piłem dalej. Przez alkohol omal nie straciłem jej i trojga naszych dzieci. Nieraz po awanturze, rano, miałem kaca moralnego. Myślałem, że taki ze mnie dobry człowiek, a wczoraj takie złe rzeczy robiłem. Chciałem przestać, ale nie potrafiłem. To, że dziś nie piję, uważam za cud. Pewnego wieczoru miałem już tego dość. Powiedziałem sobie: „To już ostatni raz, Boże, pomóż mi, ja już tak dłużej nie chcę, nie mogę!”. Rano pić mi się nie chciało, a to nie było możliwe. Wtedy poczułem, że dostałem nowe życie, doznałem łaski uzdrowienia.