Gotycko-renesansowy kościół jest świadkiem świetności Soboty, która utraciła prawa miejskie w 1870 r. w wyniku represji zaborcy rosyjskiego po powstaniu styczniowym. Wspominał o niej Henryk Sienkiewicz na kartach "Potopu". Faktycznie, Szwedzi narobili tu zniszczeń, ale murowana świątynia przetrwała.

W ołtarzu głównym widnieje wizerunek… Matki Bożej Częstochowskiej. Obok, już w nawie, stoją ołtarze Matki Bożej Sobockiej i Matki Bożej Samotrzeciej. Z prawej strony znajduje się kaplica Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

Wędrująca ikona jasnogórska zatrzymała się tu na jedną dobę. Spoczęła na tronie z napisem: "Witaj nasza Matko". Wymowne, bo Maryja przybyła do Soboty w Dzień Matki.

Na powitanie wierni wyszli z procesją w stronę cmentarza. Na czele szli strażacy ze sztandarami. Swój sztandar nieśli również uczniowie podstawówki. Przy dużej chorągwi w asyście szły kobiety ubrane w stroje łowickie. Panie niosły też feretron i duży różaniec. W orszaku szli też kapłani i bp Józef Zawitkowski.

Ramy ikony jasnogórskiej ucałowali biskup i ks. Mirosław Krzeszewski, proboszcz parafii w Sobocie. Do kościoła parafialnego ikonę niosły delegacje ojców, matek, pań z Kół Gospodyń Wiejskich, nauczycieli, młodzieży a także sołtysi i strażacy. W świątyni ks. Krzeszewski oraz przedstawiciele parafian wygłosili słowa powitania. Po Mszy św. pod przewodnictwem bp. Zawitkowskiego rozpoczęło się nocne czuwanie.