Agnieszka Napiórkowska: Minęło półtora tygodnia, od kiedy wraz z trójką wolontariuszy przybyłaś do ośrodka dziennego pobytu dla osób niepełnosprawnych w Tbilisi, prowadzonego przez dwóch polskich kamilianów. Jak minął Ci ten czas?

Joanna Piątkowska: Przez pierwsze dni poznawaliśmy specyfikę pracy z osobami niepełnosprawnymi, sposób funkcjonowania ośrodka oraz tutejszych pracowników i podopiecznych. Był to dla mnie bardzo owocny czas. Każdego dnia mogłam uczestniczyć w ich codziennych zajęciach. Pomagałam przy posiłkach, spędzaliśmy razem czas, grając w piłkę, rozmawiając, wykonując drobne prace. Urzekło mnie główne założenie tego miejsca – aby osób niepełnosprawnych nie wyręczać, a uczyć pracy. Dlatego w ośrodku jest kilka pracowni, w których podopieczni mogą nabywać nowe umiejętności lub rozwijać te, których już się nauczyli. Są to m.in. pracownia garncarska, muzykoterapii, jest też stolarnia. Osoby niepełnosprawne często angażowane są także do drobnych prac w ogródku. Jako że z zawodu jestem położną, szczególnie ważnym doświadczeniem był dla mnie dzień odwiedzin – razem z pielęgniarkami – starszych osób niepełnosprawnych w ich domach. Pomagałam przy kąpaniu i zmianie opatrunków.