Z Ewangelii według św. Jana (J 18,33b-37)

Piłat powiedział do Jezusa: Czy Ty jesteś Królem żydowskim? Jezus odpowiedział: Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie? Piłat odparł: Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Coś uczynił? Odpowiedział Jezus: Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, bym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd. Piłat zatem powiedział do Niego: A więc jesteś Królem? Odpowiedział Jezus: Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu.  

Rex es tu? (Łk 18,37).

Myślę, że warto zwrócić uwagę, że łaciński rzeczownik „rex” pochodzi od łacińskiego czasownika „rego, regere, rexi, rectum”.

Podczas, gdy w naszym języku „król” po prostu „króluje”, w łacinie „rex regit” czyli faktycznie króluje, a jednak czyni coś (o wiele, wiele) więcej niż tylko króluje.

„Rex regit” oznacza wprawdzie, że „król króluje”, ale „król króluje” w taki sposób, że prowadzi, bo jego królowanie polega na byciu pierwszym. Właśnie on wyznacza szlak, styl, kierunek i drogę.

Stąd prośba psalmisty skierowana do Boga, który jest Pierwszym: „Spraw, bym rychło doznał Twojej łaski, bo w Tobie pokładam nadzieję i oznajmij, jaką drogą mam kroczyć” (Ps 143,8).

To właśnie dlatego powołujący swych uczniów Król będzie mówił krótko: Pójdź za Mną (Mt 8,22), gdyż Ja jestem Drogą (J 14,6), jedynym traktem królewskim prowadzącym do Ojca (por. J 14,6).

„Rex regit” znaczy, że Król króluje prowadząc jako Pierwszy drogą, której kierunek jest kierunkiem właściwym, słusznym, prawidłowym, prostym. Tak bowiem można odczytywać czwartą formę podstawową czasownika „rego, regere, rexi, rectum”, albowiem od supinum „rectum” pochodzi przymiotnik „rectus” (m), „recta” (f), „rectum”(n) znaczący tyle co prosty, spokojny, zacny, prawy, należyty, odpowiedni, właściwy, słuszny.

W królowaniu Jezusa Chrystusa, którego drogi są sprawiedliwe i wierne (por. Ap 15,3), idzie właśnie o to, abyśmy szli za Nim jako Królem Jego drogą nową i żywą (por. Hbr 10,20), drogą słuszną, która nigdy nie sprowadza nas na manowce i która nigdy nie doprowadza nas do zguby (por. Prz 14,12), lecz okazuje się być drogą zbawienną, drogą miłości, drogą wyższej doskonałości (por. 1 Kor 12,31).

Rex es tu? (Łk 18,37).

Rex sum ego (Łk 18,37).

Czy Ty jesteś król? (Łk 18,37)

Tak! Ja jestem Królem! (Łk 18,37).

Jeśli pójdziesz za Mną drogą prawdy (por. Jk 5,19; 2 P 2,2), pokoju (por. Rz 3,17) i sprawiedliwości, przekonasz się, że Królestwo Niebieskie, które co prawda nie jest z tego świata (Łk 18,36), bardzo się do ciebie w tym świecie przybliżyło (por. Łk 10,9) i osobiście doświadczysz, jak bardzo bliskim twojej codzienności staje się Królestwo Boże (por. Łk 10,11).

Christe Rex, rege!

Króluj nam Chryste!