Gdy w 2005 r. do domu Ojca odchodził Jan Paweł II, cały świat krzyczał: „Santo subito”. Na ulicach diecezji ludzie gromadzili się na modlitwie, kościoły okazały się zbyt małe, wierni zaczęli wspominać osobiste spotkania i nauczanie Karola Wojtyły. 31 grudnia 2022 r. nie było tłumów na ulicach, okrzyków „natychmiast święty”, ale nie zabrakło łez, wspomnień, smutku, poruszenia z powodu odejścia papieża seniora Benedykta XVI. Kościół łowicki zgodnie przyznał, że odszedł wielki teolog, wyznawca Chrystusa, człowiek Prawdy, który inspirował do wiary, poznawania Boga i podążania Jego drogami. Fotografie pojawiające się w mediach społecznościowych, intencje zanoszone w kolejnych Eucharystiach świadczyły o tym, że pontyfikat i osoba papieża emeryta nie były obce i nieznaczące dla wiernych diecezji łowickiej.

Symbole i bliskość

– Swoją pierwszą pielgrzymkę odbył do naszego Kościoła w Polsce. Czas od 25 do 28 maja 2006 roku to był dla nas wielki dar, ale także miłość, którą wyraził, spotykając się z nami. Ta troska o Kościół lokalny przekładała się także na Kościoły diecezjalne. Myśmy to czuli, myśmy tego doświadczali. Śledząc jego inne pielgrzymki poprzez media, zawsze byliśmy głęboko świadomi, że to, co mówi do innych Kościołów lokalnych, mówi także do nas, do Kościoła łowickiego, tego starożytnego Kościoła w swej wierze, tego zakorzenionego także w wielkich znakach tradycji chrześcijańskiej. Zatem dziękujemy tobie, Ojcze Święty Benedykcie za tę bliskość eklezjalną, za to zanurzenie w Kościele, którego nas uczyłeś, za tę miłość, o której tak pięknie piszesz w swoim testamencie duchowym – mówi bp Dziuba.