Wiktoria należy do świętych pierwszych wieków. Wiemy o niej jedynie tyle, że poniosła śmierć męczeńską za panowania Dioklecjana na początku IV wieku. Resztę znamy z legend. Według najstarszych zapisów, przyczyną jej śmierci męczeńskiej było to, że odmówiła pewnemu Rzymianinowi ręki. Narzeczony, choć pochodził ze znamienitego rodu, nie był chrześcijaninem. Wiktoria razem ze swoją przyjaciółką zapragnęły pozostać dziewicami. Wzmocnieniem decyzji było rzekome widzenie anioła, który objawił się obu kobietom, mówiąc: „Jest miejsce na dziewictwo, czystość i małżeństwo, z tym że dziewictwo to złoto, czystość to srebro, małżeństwo – brąz”. Urażony młodzieniec w odwecie oskarżył Wiktorię przed sądem jako chrześcijankę. Zarzut równał się wyrokowi śmierci.

Centralne uroczystości patronalne rozpoczęły się w kościele Świętego Ducha. Po modlitwie wyruszyła procesja z relikwiami świętej. Przewodniczył jej biskup pomocniczy archidiecezji łódzkiej Marek Marczak. Relikwiarz ponieśli m.in. przedstawiciele różnych stanów, wspólnot, grup. W barwnej procesji niesiona była również wielometrowa biało-czerwona flaga, za którą podążały chorągwie, poczty sztandarowe szkół, zakładów pracy, organizacji.

Na uroczystości do Łowicza przybyli także księża infułaci z Gniezna, prałaci wszystkich kapituł, łowiccy alumni WSD, siostry zakonne oraz przedstawiciele Duszpasterstwa Akademickiego „Beczka” z Krakowa i młodzież biorąca udział w Diecezjalnym Dniu Młodych i przedstawiciele środowiska polskiego z Litwy.

Po dotarciu uczestników na Stary Rynek, przy śpiewie hymnu państwowego na maszt została wciągnięta flaga narodowa. Później za ojczyznę, miasto i diecezję modlili się starosta, burmistrz i biskup ordynariusz, który udzielił także błogosławieństwa na cztery strony świata relikwiami św. Wiktorii.

W katedrze łowickiej została odprawiona uroczysta Eucharystia, której przewodniczył abp senior archidiecezji łódzkiej Władysław Ziółek.

– Przeżywamy doroczną uroczystość patronki. Dzieli nas od jej śmierci niemal 1700 lat, ale to ten sam Kościół, ta sama wiara, to ta sama wspólnota ludzi ochrzczonych, która wędruje przez świat. Dobrze, że dzisiaj możemy wokół św. Wiktorii przeżywać to podwójne święto – święto religijne i święto narodowo-społeczne. W tym duchu dziękczynienia zgromadziliśmy się tutaj – mówił podczas Mszy św. bp Andrzej F. Dziuba.

W homilii abp Ziółek podkreślał, że męczeństwo jest i pozostanie na zawsze nieodłącznym fenomenem towarzyszącym dziejom Kościoła. – Czas męczenników się nie skończył. Wciąż, jak słyszymy, chrześcijanie są prześladowani w różnych częściach świata. Dziś oddajemy cześć św. Wiktorii. Ona nie lękała się podążać mężnie za Chrystusem, w którego uwierzyła, któremu zaufała i w którym zwyciężyła. Miłość do Chrystusa była mocniejsza niż lęk. Ci, którzy zdecydowali się pójść za Chrystusem, nie mogą pozwolić sobie na okazanie jakiegokolwiek lęku. Muszą być silni, muszą być gotowi na wszystko, z pokorą wyznając, że owa moc potrzebna do wytrwania w wierze do końca nie pochodzi z nas, ale z Boga – mówił.

Na zakończenie Eucharystii bp Dziuba wręczył dwóm siostrom zakonnym Order św. Wiktorii, przyznawany za zasługi dla Kościoła łowickiego – Pro Ecclesiae Lovicensis. Otrzymały go s. Miriam Teresa Kurda i s. Anna Sondaj.

– Z wielką wdzięcznością dziś przyjmujemy to zaszczytne wyróżnienie, którego nie czujemy się godne. Niech ono będzie dla nas wyzwaniem do dalszej ofiarnej pracy, a przede wszystkim modlitwy na rzecz naszej diecezji. Świętą Wiktorię prosimy, aby wypraszała naszym biskupom, biskupom zaprzyjaźnionym z naszą diecezją, kapłanom, wszystkim osobom życia konsekrowanego, diecezjanom łaskę wierności Chrystusowi i Kościołowi. Niech ona uprasza nam nieustanny wzrost w miłości, nadziei, aby wiara zawsze zwyciężała w naszym życiu – mówiła w katedrze s. Miriam.

Również s. Anna nie kryła wzruszenia. – Jest to dla mnie zaskoczenie. To, co robię, robię dla Pana. Nie oczekiwałam za to jakiegoś wynagrodzenia, odznaczenia. Otrzymując krzyż, z pomocą św. Wiktorii chcę jeszcze bardziej służyć Bogu i ojczyźnie w Kościele w diecezji, wypełniając powierzone mi zadania – powiedziała.