Kaplica została wzniesiona ok. 1850 r. przez Różę z Łubieńskich Ludwikową Sobańską jako miejsce pochówku dla właścicieli dóbr guzowskich. W jednonawowym budynku w stylu neoromańskim pochowano kilkadziesiąt osób. Podczas II wojny światowej kaplica uległa zniszczeniu, część krypt została kilkakrotnie splądrowana. Majątek Sobańskich w Guzowie został znacjonalizowany, kaplica - pozbawiona opieki - uległa dewastacji. Od całkowitej ruiny została uratowana w latach 1975 i 1976 staraniem ówczesnego proboszcza w Wiskitkach ks. Jana Starszyka, Edmunda Bronowskiego (lokalnego historyka), Konstantego hr. Łubieńskiego, Magdaleny hr. Łubieńskiej i Michała hr. Sobańskiego seniora. Prymas Polski Stefan Wyszyński poświęcił odnowione mauzoleum 5 grudnia 1976 roku.

Patronem kaplicy od jej wybudowania jest św. Feliks de Valois. Jej współpatronem został św. Maksymilian Maria Kolbe. Niestety, podczas włamania w latach 90. XX wieku doszło do kolejnej profanacji kaplicy i krypt. Nieznani sprawcy splądrowali cześć grobów i rozbili niektóre tablice.

W 2009 r., z inicjatywy Michała hr. Sobańskiego juniora, potomka właścicieli dóbr Guzów i obecnego właściciela guzowskiego pałacu, rozpoczął się kompleksowy remont budowli. Między innymi wymieniono dach, osuszono fundamenty i gruntowanie odnowiono wnętrze, zmieniając jego kolorystykę. Ułożono również nową posadzkę. Ołtarzowi św. Feliksa de Valois przywrócono dawny wygląd. Wszystkie tablice zostały oczyszczone, a te, które rozbito podczas włamania, uzupełniono. Umieszczono również tablice memoratywne pamięci osób z rodzin Łubieńskich i Sobańskich, które pochowane są w innych miejscach.

Jedną z takich postaci jest redemptorysta o. Bernard hr. Łubieński urodzony w Guzowie w 1846 roku. Zasłynął jako kaznodzieja i pisarz. Ze swoim bratem Rogerem hr. Łubieńskim przyczynili się do powstania pierwszej placówki redemptorystów na ziemiach polskich.

1 listopada Mszę św. w odnowionej kaplicy w intencji zmarłych z rodzin hrabiów Łubieńskich i Sobańskich sprawował ordynariusz łowicki bp Dziuba. Koncelebransem był ks. Witold Okrasa, proboszcz i dziekan wiskicki.

- Wielu z was ma tak wspaniałych przodków i dobrze, że zewnętrznym znakiem ich docenienia jest troska o tę kaplicę, aby mieli tutaj godne miejsce oczekiwania na zmartwychwstanie - mówił w homilii bp Dziuba do uczestników Eucharystii.

Biskup łowicki poświęcił odnowione tablice, również tę umieszczoną przy drzwiach wejściowych na zewnątrz kaplicy, upamiętniającą fundatorkę oraz osoby, które przyczyniły się do jej ocalenia.