Uroczystości odbyły się w atmosferze wdzięczności, modlitwy i wspólnoty. Spotkanie rozpoczęło się przywitaniem bp. Wojciecha Osiala. W obchodach udział wzięli: ks. Rafał Woronowski, sekretarz biskupa łowickiego, ks. Mariusz Zembrzuski, dziekan i proboszcz parafii w Nowym Mieście, bracia mniejsi kapucyni o. Paweł Szymala, minister prowincjalny warszawskiej prowincji, i o. Krzysztof Lewandowski, gwardian. Obecne były także przełożone generalne i prowincjalne zgromadzeń założonych przez bł. Honorata Koźmińskiego, siostry sercanki: Zarząd Generalny zgromadzenia, była przełożona generalna matka Teodora Saletra, przełożone wikariatów s Lena Kuc z wikariatu w Ukrainie, s. Walentyna Zalizowska z wikariatu litewskiego, siostry przełożone wspólnot wraz z delegatkami sióstr z Polski, z Litwy, z Ukrainy i z Białorusi. W duchowej więzi pozostawały także siostry z Italii, zarząd wikariatu w Brazylii wraz z siostrami, które reprezentuje s. Lidiani Simoes de Sa.

Po powitaniu gości referat ukazujący historię i rozwój zgromadzenia na przestrzeni lat, z akcentem na duchowe dziedzictwo bł. Honorata, przedstawiła s. Teresa Jakoniuk, wikaria generalna.

Kulminacyjnym punktem obchodów była uroczysta Msza św. dziękczynna, której przewodniczył biskup łowicki. Eucharystię sprawowano jako Mszę wotywną o Najczystszym Sercu Maryi. Liturgię uświetnił chór jubileuszowy pod kierunkiem s. Julii Świderskiej, złożony z sióstr z Polski, Litwy, Ukrainy i Białorusi.

W homilii hierarcha podkreślił, że kończy się Rok Nadziei, a rozpoczyna się Sercański Rok Jubileuszowy. - Czy można było to sobie lepiej wymarzyć? Czy to nie jest dar Pana Boga? - pytał bp Osial. Hierarcha, przywołując dzieje zgromadzenia, a także życiorys współzałożycielki matki Pauli Małeckiej, wskazywał wydarzenia, w których widoczne było działanie Boże.

Po przerwie uczestnicy obejrzeli prezentację multimedialną, poświęconą współczesnym dziełom apostolskim zgromadzenia, przygotowaną przez s. Annę Kozerę. W programie był także obiad, który stworzył przestrzeń do rozmów i spotkań w serdecznej, rodzinnej atmosferze.

  Jubileusz był okazją do przypomnienia historii zgromadzenia, jego charyzmatu i dzieł. Agnieszka Napiórkowska /Foto Gość

Przypomnijmy. Zgromadzenie Córek Najczystszego Serca Najświętszej Maryi Panny, popularnie zwane sercankami, zostało założone 8 grudnia 1885 r. przez bł. Honorata Koźmińskiego i matkę Paulę Malecką. Jest to zgromadzenie bezhabitowe.

Założenie zgromadzenia i jego rozwój przypadają na okres zaborów Polski. Sytuacja Kościoła była wówczas złożona i trudna: rząd carski dokonał na ziemiach polskich prawie całkowitej likwidacji klasztorów, zamknął wszystkie nowicjaty i zakazał przyjmowania nowych kandydatów. Bł. Honorat miał głębokie przekonanie, że życie zakonne jest dziełem Boga, a więc nie może być zniszczone, lecz powinno zmienić formę. Natchniony szczególną łaską Bożą odkrył w Ewangelii model ukrytego życia zakonnego.

Misją zgromadzenia, określoną przez założyciela, jest: rozniecać w sercach dzieci i młodzieży ogień miłości Bożej i przeciwdziałać obojętności religijnej. Sercanki mają to robić poprzez nauczanie i wychowanie dzieci i młodzieży, pochylanie się nad sierotami i troskę duchową o nauczycieli. Jak czytamy na stronie zgromadzenia: "Córki Serca Maryi żyją duchem św. Franciszka. Za jego przykładem Ewangelię przyjmują jako najwyższą regułę życia. Naśladują Chrystusa Boga-Człowieka ubogiego, pokornego, posłusznego i ukrzyżowanego. (...) Być Córką Serca Maryi to odznaczać się podobieństwem, dziecięcą miłością i szczególną relacją ducha z Matką. Warunkiem duchowego »synostwa« jest bezustanna praca nad odbiciem cnót tego Serca i zjednoczenie z Jej Sercem. Sercanka ma stawać się podobna do Serca Matki w miłości Boga i człowieka. Ma starać się o piękno i podobieństwo do Serca Maryi. »(...) w Jej Sercu przeczystym zamknijcie się, jakoby w szkole świętości, w Jej Serce się wpatrujcie, jako w najpiękniejszy wzór cnoty wszelkiej, w Jej Sercu czytajcie naukę prawdziwej mądrości Chrystusa, a tak dojdziecie łatwo i prędko do zjednoczenia najściślejszego z Boskim Sercem Jezusa« (o. Honorat)".