Drodzy Czytelnicy i Przyjaciele „Gościa Łowickiego”,

Zmartwychwstanie Pańskie, oto najważniejsza tajemnica Misterium Paschalnego. Najważniejsze prawdy wiary związane z doniosłością czynów Jezusa Chrystusa - to ukrzyżowanie i zmartwychwstanie. My mamy być świadkami zmartwychwstania, bo Jezus jest jedynym Zbawicielem wszystkich ludzi, którzy w Niego uwierzą. Zmartwychwstanie Pańskie pokazuje, że Bóg tak ukochał stworzone przez siebie istoty, że pragnie im pokazać, że jest solidarny z ich pełnym cierpienia losem, że ból i borykanie się z przeciwnościami czemuś służy, że ma sens Jemu znany. Miłość jest podatna na zranienia. Jeśli w szaleństwie wolności zniszczymy świat i przekształcimy ludzkość w hordy plemion, to zawiedziemy Bożą nadzieję, ale ostatecznie i siebie samych. Dając nam wolność, Bóg sam się umniejszył, pozbawił władzy nad naszą przyszłością. Wierzymy w Boga, ale pamiętajmy, że najpierw Bóg uwierzył w nas.

Zatem „dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi” (Kol 3, 4). Ostatecznie „nasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu „(Kol 3, 3). Znak pustego grobu nie pozostawia złudzeń: nie da się przejść obojętnie wobec zwycięstwa życia nad śmiercią, zatem winniśmy jeszcze mocniej uwierzyć w życie.

Jednak droga ku górze wymaga wysiłku, którego nie można podejmować w samotności. Potrzebna jest pomoc ze strony Chrystusa, który jest naszym Życiem. Chrześcijanin zjednoczony z Chrystusem przez chrzest i Jego zmartwychwstanie już uczestniczy w Jego życiu niebieskim.

Ewangelista Jan w przybyciu Piotra i umiłowanego ucznia do pustego grobu Jezusa wskazuje, że uczniowie przez znak pustego grobu doszli do wiary w zmartwychwstanie Jezusa. Oto noc została pokonana i oto wschodzi nowa jutrzenka, życie tryumfuje nad śmiercią; szatan i grzech nie mają już władzy, otwiera się nowa przestrzeń dla Ducha i łaski.

Kiedyś na różne sposoby spotkaliśmy Jezusa, jako dzieci, dorastający czy już dorośli. Oto i dziś Jezus ponownie patrzy na mnie i wzywa mnie po imieniu, jak Marie przy grobie. Jezus zaprasza także i mnie, abym powrócił do mojej duszy, aby tam odnowiła się zażyłość i zapał wiary i miłości. Zatem jak rozgrzać na nowo serce, które stało się tak zimne ? Czy tegoroczne wspomnienie – w duchu wiary - daru Jezusa Zmartwychwstałego wystarczy, aby wskrzesić wzruszenie sakramentalnych spotkań podczas Pierwszej spowiedzi i Komunii świętej oraz sakramentu bierzmowania? A co ze wzruszeniem wypowiadanej przysięgi małżeńskiej, składanymi ślubami życia konsekrowanego czy święceniami kapłańskimi?

Zmartwychwstały Pan staje dziś między nami, w naszych rodzinach i różnych wspólnotach, z darem radości paschalnej. On Baranek odkupił swe owce. Od pustego grobu płynie orędzie życia i miłosierdzia. Niech te tajemnice ożywiają Wasze serca i umyły. Niech będą darem, także na przeżywane trudne czasy. To Pan jest naszą zwycięską nadzieją.

Przyjmijcie na ten święty czas paschalny dar błogosławieństwa: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego

bp Andrzej F. Dziuba