IX DPK. Koronka do Miłosierdzia Bożego przejdź do galerii

Po Mszy św., akcie zawierzenia i adoracji - ze spokojnymi sercami przeszłyśmy pod pierwszy kościół w Puszczy Mariańskiej. Ten, który w 1993 r. podpalono. Ogień strawił niemal wszystko. Dziś śladem po tej ranie jest osmolony krzyż.

Choć pogoda nie sprzyjała modlitwie na zewnątrz, uczestniczki DPK wytrwale modliły się za kobiety zranione i uleczone.

  Większość pań trzymała w dłoniach "swój" paciorek. W modlitwie jednak pamiętałyśmy o wszystkich zranionych, ale i uleczonych kobietach. Magdalena Gorożankin /Foto Gość

Od ubiegłego roku towarzyszy nam ogromny różaniec, którym podczas VIII DPK otoczyłyśmy świątynię w Suserzu. Tym razem przed kościołem każda z pań chwyciła za "swój" paciorek i w Koronce do Miłosierdzia Bożego prosiła o miłosierdzie dla siebie i kobiet świata.

Po modlitwie wiele pań zdecydowało się zostać, by w osobistej modlitwie, w ciszy, zwyczajnie pobyć w niewielkiej świątyni. Choć tegoroczna DPK kończyła się dość późno, panie nie zamierzały wracać do domów bez rozmowy, dzielenia radości spotkania, wymiany doświadczeń i kontaktów, bo DPK to także przestrzeń, w której powstają nowe dzieła, inicjatywy, a przede wszystkim relacje, które niosą, podtrzymują.