Magdalena Gorożankin /Foto Gość
Idę, bo kocham
– To już moja 7. EDK. Co roku powtarzam sobie: „nigdy więcej” i co roku wyciągam plecak, zbijam krzyż, biorę urlop. Ponad 40 km przeżywam Drogę Krzyżową, a nie tylko walczę o przetrwanie – mówi Ilona Guzik z Żyrardowa.
Wielki Post to czas wielu nabożeństw, rekolekcji, modlitewnych form pokuty, nawracania się, refleksji i zadumy. Od lat wpisują się w nie Ekstremalne Drogi Krzyżowe. Wydawać by się mogło, że to już znana, sprawdzona, „oklepana” forma, która ma stałych zwolenników. Tymczasem w diecezji łowickiej przybywa tras, miejscowości, z których wyruszają wierni, a i tych ostatnich też z roku na rok jest coraz więcej. Zróżnicowane wiekowo grupy, idące w milczeniu z pochylonymi głowami, są dla wielu świadectwem wiary i ufności w krzyż, Chrystusa i zbawienie.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
Czytasz fragment artykułu
Subskrybuj i czytaj całość
30 dni
już od 19,90 zł
Poznaj pełną ofertę SUBSKRYPCJI
-
- Z bliska
-
- Rozmowa
-
- Kultura
-
- Świat
-
- Finanse
-
- Polska
