Wyszukano wyników: 720
Zostaw swój dzban…
Dla ludzi żyjących w krajach rozwiniętych potrzeba wody i jej zaspokajanie jest czymś zupełnie naturalnym. Być może nie potrafimy sobie nawet wyobrazić wielkiego pragnienia, ponieważ wystarczy odkręcić kran, podejść do sklepu. Woda jest czymś zwykłym i naturalnym. Mamy jej dużo, co więcej, musimy nawet się napominać, żeby jej zbytnio nie marnować. Czy w związku z tym jesteśmy w stanie naprawdę pragnąć?
Jesteśmy z wami
"Duszę, ciało poświęcimy dla naszej wolności" - to fragment hymnu Ukrainy, który w piątek 24 lutego pod Urzędem Marszałkowskim Województwa Łódzkiego zaśpiewali 6-letnie Mia i Nikoletta oraz 7-letni Ilja. Słuchali jej Ukraińcy, którzy znaleźli schronienie w regionie, oraz łodzianie, którzy w ten sposób pokazali im swoje wsparcie w pierwszą rocznicę wybuchu wojny.
Jak wejść do Królestwa Niebieskiego?
Bardzo często stawiamy sobie za wzór do naśladowania osoby, które podziwiamy, darzymy szacunkiem i w ogóle uznajemy za godnych naśladowania. Bez tego zadziwienia ciężko mówić o czerpaniu wzorców i właściwych postaw. Co jednak, gdybyśmy postawili sobie inne wyzwanie: przerosnąć tych, których poważamy. Czy to w ogóle możliwe?
Chwila próby
Mundial za nami i emocje pewnie zdążyły już opaść. Jednak wspominając niedawne rozgrywki, przypomnijmy sobie sytuacje, gdy podczas meczów, które wydawały się być w pewnym momencie przesądzone dla jednej z drużyn, nagle niespodziewane zwroty akcji doprowadziły do diametralnej zmiany wyniku i wygrania drużyny przeciwnej. W życiu pewnie nie raz spotkaliśmy się z sytuacjami, w których to właśnie pojedyncze momenty i ostatnie decyzje okazywały się zaważyć o naszych losach lub wydarzeniach, w których braliśmy udział.
Przyszło do swojej własności...
"Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli" - choć brzmi to negatywnie, to wbrew pozorom jest to dla nas Dobra Nowina, w której zawarta jest przestroga przed niebyciem niczyją własnością, przed niebyciem dla drugiego kimś bliskim, ważnym. To też swoista zachęta do tego, aby przyjąć innych, tzn. pozwolić by inni stawali nam się bliskimi.
„Witaj!” i wejdź do mojego życia
– Mocno przeżywam ten czas, bo Niepokalana Maryja jest obecna w moim życiu od zawsze. Tu, w seminarium, jako Patronka wspólnoty, ale to samo wezwanie nosi moja rodzinna parafia, w której przyjmowałem większość sakramentów, odkrywałem powołanie, modliłem się, wzrastałem, przeżywałem kryzysy. Ona zawsze była obok – mówi kl. Mateusz Ender.
