W dobie internetu, portali społecznościowych, komunikowania się za pomocą esemesów wyznaczona praca była w pierwszej chwili dla części uczniów zadaniem niemal nie do wykonania. Najpierw młodzież wymieniła się adresami. Potem w wyznaczonym czasie należało wysłać napisane wiadomości, które potem uczniowie odczytywali na katechezie. Listy, napisane odręcznie na kartce papieru, miały zawierać słowa otuchy, wsparcia, życzliwości, wzbudzać pozytywne uczucia, dawać radość odbiorcy. Jednym słowem – miały być napisane językiem miłości, nawiązywać do nauki Chrystusa.

Nauczyciel poprosił, aby ich treści nie były zbyt osobiste, gdyż uniemożliwi to dzielenie się nimi na forum. Uczniowie nie ukrywali, że otrzymane listy były dla nich ogromną radością. Wszyscy postanowili, że zostawią je sobie na pamiątkę. Wartością dla młodzieży był także fakt, że kolega czy koleżanka, pisząc list, poświęcili całą swoją uwagę konkretnej osobie – adresatowi. Dla niektórych uczniów było to całkiem nowe doświadczenie.

– Cieszę się, że moi uczniowie chcieli bardziej ofiarować coś innym, niż czerpać dla siebie. Choć w tym przypadku każdy nadawca był jednocześnie odbiorcą, bo wszyscy czekali na kopertę z listem. Wśród czytanych wiadomości były też takie, które można byłoby umieścić w poradniku życia duchowego. W imieniu młodzieży i swoim zachęcam wszystkich do korzystania z takiej formy komunikowania się – podsumował projekt P. Sumiński.