Kapłani łowiccy wspominają kard. Wyszyńskiego

Ksiądz Stanisław, wspominając kardynała, powraca do rozmowy przed święceniami. - Prymas zapytał mnie wtedy, czego się boję w kapłaństwie. Odpowiedziałem, że samotności. Tłumaczył. I - co niezwykłe - nigdy w kapłaństwie nie byłem sam, zawsze pracowałem z proboszczem lub z siostrami. Był prorokiem. Słuchając jego kazań, zdecydowałem się iść do seminarium. Chciałem być tam, gdzie on był ordynariuszem - wyznaje ks. Mocarski.

Przyjęcie święceń kapłańskich z rąk kard. Wyszyńskiego za zaszczyt poczytuje sobie także ks. Jan Widera. Kapłan, podobnie jak jego koledzy, chętnie wraca do rozmowy przed święceniami. - Byłem jednym z ostatnich, którzy z prymasem tego dnia rozmawiali. Było nas 39, a ja wchodziłem jako 35. Trochę się denerwowałem, sądziłem, że będzie zmęczony, że może mi coś powie do słuchu. Gdy wychodził mój kolega, który był przede mną, prymas w drzwiach rzucił: "No, Jasiu, wreszcie się doczekałeś". Natychmiast się rozluźniłem. Kamień spadł mi z serca. Rozmawialiśmy bardzo szczerze - wspomina ks. Jan.

  Ks. Jan Widera jest jednym z kapłanów, któremu sakramentu święceń udzielił kard. Wyszyński.
Reprodukcja Agnieszka Napiórkowska /Foto Gość

- Dnia święceń nie da się zapomnieć. Doskonale wszystko pamiętam, tak jak i spowiedź, której wysłuchał. Święty, święty, święty - powtarza z trudem ks. Henryk Krzeszowski, przykuty do łóżka. - Był dla mnie ojcem. Uczę się od niego ofiarować cierpienie za Kościół.

Więcej w nr. 37 "Gościa Łowickiego" na 19 września.