Kościół łowicki śpiewa dziś głośne „Soli Deo gloria!” za 30 lat swojej posługi pasterskiej w Kościele w Polsce. Za 30 lat uczynionego dobra, rozwiniętych Bożych łask, a za braki, w których łaski nie zostały w pełni wykorzystane, kieruje do Boga prośbę o miłosierdzie – mówił podczas uroczystości bp Andrzej F. Dziuba, ordynariusz łowicki.

To była środa. 25 marca 1992 r. papież Jan Paweł II bullą „Totus Tuus Poloniae populus” ustanowił nowy podział administracyjny Kościoła w Polsce. W piątek 30 lat później przeszłość – ponowny pochówek ośmiu z dwunastu prymasów – połączyła się z przyszłością, czyli zawierzeniem kolejnych pokoleń wiernych diecezji łowickiej.

Diecezja łowicka swoje początki ma w wierze ludu. O tym podczas wizyty w Łowiczu w 1999 r. wspominał Jan Paweł II. Do tych słów odniósł się także bp Dziuba. – Wspominając słowa Ojca Świętego Jana Pawła II wypowiedziane w Łowiczu, zachęceni przez niego, sięgamy do korzeni, a nasze korzenie to ponad tysiącletnia historia. To Tum pod Łęczycą, to ta bazylika katedralna, a nawet w tradycji bardzo żywej czasy przypominające świętych Cyryla i Metodego. To nasze korzenie, które szczególnie mocno wrosły w ziemię, kiedy w Łowiczu zamieszkali, posługiwali najpierw metropolici arcybiskupi gnieźnieńscy, później prymasi Polski. Ich dziedzictwo to przywołanie posługi Kościoła tak religijnej, jak i społecznej, narodowej i kulturowej. Dokonując ponownego obrzędu pochówku, znosząc ich kości, trumny do krypt, chcemy dziękować, że możemy w tej świątyni, zwanej „Wawelem Mazowsza”, uczynić wielkie dzieło dla wiary. Pozwolić pielgrzymować podziemiami tej katedry. Zdumieć się nad tymi, na których ta katedra wyrosła. To dziękczynienie jest dla nas także znamieniem nadziei przyszłości – mówił podczas powitania ordynariusz łowicki.

Do słów św. Jana Pawła II o diecezji odniósł się także w homilii abp Wojciech Polak. – Dziś ponownie pochowamy tutaj prymasów, którzy będą w murach łowickiej katedry oczekiwać na zmartwychwstanie. Chciałbym więc jeszcze raz, za św. Janem Pawłem II, powtórzyć: „Witaj, ziemio łowicka, ze swoją bogatą historią. Bądź pozdrowiona, ziemio tak hojnie ubogacona chrześcijańską tradycją i wiarą twego ludu, który pomimo dziejowych burz zawsze, niezmiennie trwa przy Chrystusie i w Jego Kościele”. Drodzy siostry i bracia, przez zwiastowanie anielskie Bóg wchodzi w ludzką historię, w nasze dzieje. On staje się, jak to pięknie tłumaczył papież Benedykt, naszą przestrzenią i naszą ojczyzną. Miejscem naszego życia. Świętując 30. rocznicę powołania diecezji łowickiej, możemy w Służebnicy Pańskiej odnaleźć drogę, którą pójdziemy, realizując nasze powołanie i misję jako Kościół – mówił. – Łukaszowa Ewangelia podpowiada nam jakby trzy etapy tej drogi: słuchanie, rozeznawanie i decyzję. I według tych etapów, które Maryja przeszła jako pierwsza, i my powinniśmy postępować – dodał prymas. Nasze świętowanie będzie mieć sens tylko wtedy, gdy złączy nas w jeszcze silniejszy sposób z Jezusem Chrystusem. (...) Minione 30 lat Kościoła, który jest w Łowiczu, wyłania się z wiary tutejszego ludu. Historia, także ta, której dzisiaj dotykamy przez ponowny pochówek ośmiu z dwunastu prymasów Polski spoczywających w kryptach tutejszej katedry, przypomina, że Kościół łowicki wyrósł z wielowiekowej tradycji, której żywą i ważną cząstką była również obecność w granicach milenijnej archidiecezji gnieźnieńskiej związanej z prymasostwem – mówił abp Polak.