Z Ewangelii według św. Łukasza (Łk 2, 16-21)

Pasterze pośpiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli, co im zostało objawione o tym dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli.

Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to zostało przedtem powiedziane.

Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał Anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.

Wkroczyliśmy w Nowy Rok! Dla jednych wielkie święto, dla innych kolejne zwyczajnie mijające godziny, które sprawią, że zmieni się jedynie data w kalendarzu. Nie zmienia to jednak faktu, że wszystkich czeka jakaś przyszłość. Jaka? Tego akurat nie wiadomo, ale chcemy sobie życzyć, aby była ona przepełniona pokojem i radością.

Nie możemy się jednak zgodzić na nudę! Jako chrześcijanie chcemy widzieć Nowy Rok jako czas nadziei i pięknej przygody, która ubogaci nasze wnętrze i nasze człowieczeństwo oraz przybliży nas do Boga i człowieka.

W dzisiejszej Ewangelii dostrzegamy pasterzy, którzy po anielskim obwieszczeniu udają się na poszukiwanie Zbawiciela. Idą do Betlejem i znajdują Mesjasza. Aniołowie nadali pasterzom cel ich drogi oraz powiedzieli, kogo mają szukać. Dobrze jest nadać celowość nadchodzącej przyszłość, tym dwunastu miesiącom, które są przed nami. Może ten rok będzie rokiem spełnionych marzeń? A może będzie to ten przełomowy rok, w którym zwyciężymy nasze lęki? Pasterze poszli i się nie zawiedli.

„Znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę”. Ile czasu zeszło im na poszukiwanie? Może odwiedzili niejedną stajnię czy oborę. Może już byli zniechęceni, bo może Mesjasz ukrył się w tej „ostatniej” stajni. Szukali oni do skutku, wytrwale. Przed nami przyszłość wielu tygodni, nie zniechęcajmy się niepowodzeniami i wielością prób, lecz zawalczmy o to, aby był to czas najpiękniejszej przygody.

Pasterze opowiadali o wszystkim, co ich spotkało, a wszyscy się zdumiewali. Któż z nas nie lubi miłych niespodzianek? Dzielmy się dobrymi nowinami z innymi, tak jak czynili to pasterze. Czasami tak niewiele potrzeba, aby uszczęśliwić innych. Bóg dał nam swoją miłość i dobroć w małym Dziecięciu. Pasterze odkryli tę prawdę. Doświadczyli Bożego zauważenia ich codziennych spraw. Wielki, daleki Bóg stał się bliski, najbliższy, taki łagodny i dobry. To sprawiło, że i oni zaczęli dzielić się tym, co rodziło nadzieję, radość i zwyciężało wszelkie ciemności.

Piękno spotkania Świętej Rodziny rodzi w pasterzach wdzięczność. Wielbią oni Boga. To kolejna wskazówka na 2023 rok. Odkrywaj to wszystko, co masz wokół siebie, czyń to zwłaszcza na modlitwie. Mów Panu Bogu o wszystkim, a wtedy zobaczysz, ile rzeczy, doświadczeń i pięknych chwil jest Twoim udziałem. To wszystko nie jest dziełem przypadku, ale darem łaski, który trzeba umieć odkrywać, przyjmować, pielęgnować i dzielić się nim.

Pan Bóg pragnie uczynić Twoje życie Ewangelią! Dlatego nie bój się wkroczyć z odwagą w najbliższe 365 dni, aby nadchodzące 8 760 godzin Twojego życia było szczęśliwymi godzinami! Nie zmarnuj ani minuty z tych 525 600 minut, które przed Tobą, bo szkoda życie przegrać! I pamiętaj! Pan Bóg jest z Tobą w każdej sekundzie Twojego życia, a w tym roku będzie ich aż 31 536 000! Z nadzieją! To będzie piękny rok!