Biskup Alojzy Orszulik

Biskup Alojzy Orszulik urodził się 2 czerwca 1928 r. w Baranowicach. Pochodzi z rodziny rolniczej. W latach okupacji i pierwszych latach po wojnie pracował jako stolarz. Był członkiem Stowarzyszenia Sodalicji Marjańskiej. W 1948 r. podjął naukę w Niższym Seminarium Duchownym Księży Pallotynów w Chełmie. Od 1951 r. odbywał nowicjat pallotyński w Ząbkowicach Śląskich, a studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie (1952-57). Śluby wieczyste złożył w 1965 r. a święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1957 r. z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego. Kontynuując Studia na Wydziale Prawa Kanonicznego KUL, uzyskał kolejno magisterium i licencjat. W latach 1961 – 89 wykładał prawo kanoniczne w seminarium ołtarzewskim. W 1962 r. został skierowany do pracy w sekretariacie Episkopatu Polski. Od 1968 r. był kierownikiem Biura Prasowego Episkopatu Polski.  Z nominacji papieża Pawła VI w latach 1974-94 był konsultorem Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu. W listopadzie 1980 został członkiem-sekretarzem Komisji Wspólnej Przedstawicieli Episkopatu Polski i Rządu PRL, brał udział w przygotowaniach kolejnych pielgrzymek papieskich do Polski. W Konferencji Episkopatu Polski pełnił też funkcje sekretarza pomocniczego (od 1983), wiceprzewodniczącego Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu, członka Komisji ds. Wydawnictw Kościelnych.  W 1987 znalazł się w składzie Komisji Mieszanej Stolicy Apostolskiej i Episkopatu Polski ds. nawiązania stosunków dyplomatycznych między Watykanem i Polską. Uczestniczył w rozmowach w Magdalence i w obradach Okrągłego Stołu. W latach 1989–1994 był zastępcą sekretarza Episkopatu Polski, od 1994 przewodniczył Komisji Episkopatu ds. Środków Społecznego Przekazu. Brał także udział w pracach Komisji Prawnej Episkopatu i Komisji Wspólnej Episkopatu Polski i Rządu oraz Kościelnej Komisji Konkordatowej.

8 grudnia 1989 r. w Siedlcach otrzymał sakrę biskupią z rąk prymasa kardynała Józefa Glempa, któremu towarzyszyli arcybiskup Bronisław Dąbrowski i biskup siedlecki Jan Mazur. Jako swe zawołanie biskupie przyjął: „Christo in aliis servire” (Służyć Chrystusowi w innych). W diecezji siedleckiej pełnił funkcję wikariusza generalnego.

25 marca 1992, po erygowaniu diecezji łowickiej, został nominowany jej ordynariuszem. Ingres do łowickiej katedry odbył 12 kwietnia tegoż roku. Na czas jego rządów w diecezji przypadło erygowanie Wyższego Seminarium Duchownego w Łowiczu (we wrześniu 1992), utworzenie Kolegium Katechetycznego w Łowiczu, reaktywowanie tamtejszej kapituły archikolegiackiej, a także powołanie diecezjalnej Caritas. 22 maja 2004 r. przeszedł na emeryturę.  Otrzymał tytuł honorowego obywatela Łowicza i Łęczycy. W 1998 r. został przyznano mu tytuł Łowiczanina Roku. Honorowy członek Łowickiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

Odznaczony  m.in. Missio Reconciliationis,  zaś 4 listopada 2010 z rąk  prezydenta RP Bronisława Komorowskiego przyjął Order Orła Białego.

Wybrane publikacje to: Nauczanie pasterskie pierwszego biskupa łowickiego (dokumenty 1992–2004), Ząbki 2005; Czas przełomu. Notatki ks. Alojzego Orszulika z rozmów z władzami PRL w latach 1981–1989, Warszawa-Ząbki 2006; Spis duchowieństwa diecezjalnego i zakonnego w Polsce, 1975 (współautor); Kościół katolicki w Polsce, 1972 (współautor). Jest także autorem wielu artykuły o tematyce społecznej, publikowanych na łamach „Tygodnika Powszechnego”, „Niedzieli”, „Przeglądu Katolickiego”.

Zmarł 21 lutego 2019 roku. Został pochowany w kryptach bazyliki katedralnej w Łowiczu.