Oprócz osób z diecezji łowickiej do Piwnicznej-Zdroju przybyły także osoby m.in. z Gdańska, Bielsko-Białej i Żor. Organizacją całości zajęło się małżeństwo z diecezji łowickiej – Katarzyna i Sylwester Ornafa, a diakonię wychowawczą prowadziły s. Marietta Chlebus misjonarka Krwi Chrystusa wraz z Heleną i Amelią. Animację muzyczną wzięła na siebie Ania z Bielsko-Białej. Posługę sakramentalną pełnił ks. Piotr Kaczmarek, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Łowiczu. Uczestnicy zatrzymali się w ośrodku prowadzonym przez Stowarzyszenie Misji Afrykańskich.

Rekolekcje miały swoją dynamikę. Centralnym wydarzeniem była codzienna Msza Święta. Uczestnicy spotykali się także w grupach, omawiając różne tematy i dzieląc się własnym doświadczeniem. – Był to wyjątkowy czas spędzony z rodziną w obecności Boga, bez rozproszeń dnia codziennego. Mogliśmy zatrzymać się i uświadomić sobie wiele spraw, obok których zwykle przechodzimy bez uwagi. Ważne było dla mnie spotkanie z różnymi ludźmi, którzy mieli bogate doświadczenie życiowe. Mogliśmy wzajemnie umacniać się w wierze – mówiła Karolina z Lubochni.

Po obiedzie był czas dla rodziny. Można było wybrać się na spacer, narty czy przejażdżkę po okolicy. Pomysłów nie brakowało. Wieczorem były organizowane różne nabożeństwa. Szczególnym doświadczeniem stało się nabożeństwo pokutne i sakrament spowiedzi.

Poruszającym dla uczestników był również gest oddania się Jezusowi Ukrzyżowanemu. Każde małżeństwo podchodziło do krzyża, by uchwycić się jego podstawy. Kapłan obwiązywał dłonie małżonków stułą, nawiązując w ten sposób do ich sakramentu małżeństwa. Przez chwilę trwali oni wraz z księdzem na modlitwie i na koniec przyjmowali błogosławieństwo. Ideą tego znaku było przeżywanie trudności w zjednoczeniu z Ukrzyżowanym. – Trzymajcie krzyż razem, jako mąż i żona, powierzajcie to, co trudne, Chrystusowi, a On was przeprowadzi nawet przez najgorsze próby. Niech żadne z was tego krzyża nie wypuszcza z rąk – mówił ks. Piotr Kaczmarek.

– Rekolekcje pozwoliły nam ponownie zanurzyć się w Chrystusie, Jego słowie i obecności. Zrozumieliśmy, że tylko z Chrystusem jesteśmy w stanie przetrwać każdą próbę naszej miłości. Od pierwszego naszego spotkania modliliśmy się słowami: „Panie, zaprowadź nas przed ołtarz na ziemi i w niebie”. Dziś, prawie 8 miesięcy po zawarciu małżeństwa, ponawiamy to błaganie: „Panie, zaprowadź nas przed ołtarz w niebie, zaprowadź nas do nieba razem, pomimo wszelkich burz wspieraj nas swą miłością” – napisali w swoim świadectwie Jennifer i Daniel.

Uczestnicy nie ukrywali, że trudno im było wrócić do świata, do codziennych spraw. Niełatwo było się rozstawać. Kiedy jeden z uczestników żalił się, że wszystko się kończy, z pouczeniem pośpieszyła s. Marietta. – Nie martw się, że musisz wrócić do świata, to prawda, że on się nie zmienił, ale to ty się zmieniłeś. Świat nie był na rekolekcjach, tylko ty. Najpierw zmieniaj siebie, by potem zmieniać świat – przekonywała.