Maryja jest tą, która kreśli jakby fundamenty ludzkiego życia. Ona swoim ludzkim życiem podpowiada każdemu z nas, a zgłasza każdej niewieście, jak kształtować swoje życie, jak kreślić jego każdy dzień. To właśnie Maryja, Stolica Mądrości, jest dla nas niedościgłym wzorem, który wpisany jest tak w znak Kany Galilejskiej, jak i Kalwarii. W Maryję wpisany jest wieczernik darów Ducha Świętego i w Maryję wpisane są całe dzieje Kościoła, a także Jej liczne sanktuaria, w których Bóg w szczególny sposób otwiera swoją hojność łask, o które prosimy za Jej wstawiennictwem. Znak Maryjnego pośrednictwa przywołała nam dzisiejsza Ewangelia. Ten cud w Kanie Galilejskiej, w której Maryja przewidująca i zatroskana o radość wzywa jakby swojego Syna, aby odpowiedział na Jej macierzyńskie zatroskanie. Ona jest pośredniczką. Ona nie słyszała od gości weselnych tego problemu braku wina. Ona sama rozeznała tę potrzebę i zwróciła się, aby Jezus jej zaradził. Ten cud w Kanie Galilejskiej, te kamienne stągwie - to jakby Maryjny dar, w którym Maryja nie chce, aby żyć tylko według kamiennych zasad, tablic Dekalogu. Maryja chce ożywić nasze życie i postępowanie także za pomocą darów, które przynosi Jezus. Maryja chce, aby nasze życie było bardziej radosne, aby było w nim więcej bliskości z ludźmi. Abyśmy jeszcze mocniej uświadamiali sobie, że bogactwo darów Jezusa jest niewyczerpalne. Jezus jest hojny w swoich darach, Jezus wręcz oczekuje, abyśmy z nich korzystali.

Pielgrzymujecie dziś do Domaniewic - jednego z bardziej znanych sanktuariów naszej diecezji. Dziękuję księdzu kustoszowi, że przypomniał wam, drogie siostry historię tego pięknego miejsca. Historię, której szczególnym uroczystym zwieńczeniem, jak słyszeliście, była koronacja tego cudownego wizerunku 8 września roku 2000. Ale w historię tego miejsca dopisujemy kolejne karty, którymi - jak wspomniałem - będzie dzisiejsza pielgrzymka, która gromadzi wszystkie stany niewiast naszej diecezji. Jakże wielkie bogactwo! Choć jesteście tu zgromadzone w tej liczbie, w jakiej jesteście. Radujcie się i cieszcie z tego. Chyba każda z Was ma napełnione radością serce, że my chcemy, jak Maryja, pielgrzymować, że my chcemy nie tak jak Ewa, która stała się narzędziem zła, ale jak Maryja być narzędziem Jezusa Chrystusa w wielkich dziełach Bożych. W tych dziełach, w których szczególnie drogie jest dzieło obrony życia, dzieło troski o rodzinę, dzieło troski o godność każdej kobiety począwszy od małej dziewczynki, poprzez dorastającą dziewczynę, poprzez matki, żony, poprzez osoby żyjące samotnie, wdowy, dziewice, aż po te niewiasty, które wybrały drogę życia konsekrowanego, podążając za różnymi charyzmatami zakonnymi czy apostolskimi. Tak bogaty jest Kościół! Tak piękny jest Kościół! Dlatego brońmy i szanujmy geniusz każdej kobiety.