Łowicki
Najnowsze Wydania
-
GN 17/2025 Dokument:(9228937,Synchronizacja i piękni ludzie)
-
Historia Kościoła (9) 03/2025 Dokument:(9220196,Państwo ze stosów. Czy Francja podłożyła za dużo ognia pod własną historię?)
-
GN 16/2025 Dokument:(9218524,Zwycięzca śmierci)
-
GN 15/2025 Dokument:(9208755,Wciągnięci w pamiętanie)
-
GN 14/2025 Dokument:(9198238,Co przywraca pokój )
Wyszukano wyników: 987
Kim jesteś?
Pytanie o tożsamość towarzyszyło ludzkości od zarania dziejów. Kim jestem? Skąd pochodzę? Dokąd zmierzam? Co jest moim celem? Czy to muszą być pytania bez odpowiedzi? Nie wszyscy filozofowie potrafili sobie poradzić z tymi rozważaniami, więc może lepiej przyjrzyjmy się świętym, a przede wszystkim "Największemu spośród narodzonych z niewiast".
Dialog na pustyni
Ewangelista Marek jest bardzo oszczędny w słowach. Mówi nam tylko tyle, że szatan nie odpuszcza: że idzie za Jezusem na pustynię - a może już nawet na niej na Jezusa czeka - aby naszego Pana kusić (por. Mk 1,13), przeszkadzać Mu, męczyć Go, uprzykrzać Mu życie. A jednak, pomimo to, Jezus znajduje na pustyni coś z utraconego przez człowieka raju, co ewangelista oddaje tymi słowami: "żył On tam wśród zwierząt, a usługiwali Mu aniołowie" (Mk 1,13).
Jezus w centrum rozmów
"Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba" (Łk 24,35). Dziękuję ewangeliście Łukaszowi za to zdanie, bo jest ono świadectwem, że po okresie niedowierzania niewiastom mówiącym, iż po przybyciu trzeciego dnia o świcie do grobu Jezusa nie znalazły Jego ciała (por. Łk 24,22), uczniowie wreszcie mówią o Jezusie nie jako o zmarłym, lecz jako rzeczywiście zmartwychwstałym, żyjącym i ukazującym się im (Łk 24,34) raz po raz.
Przyszło do swojej własności...
"Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli" - choć brzmi to negatywnie, to wbrew pozorom jest to dla nas Dobra Nowina, w której zawarta jest przestroga przed niebyciem niczyją własnością, przed niebyciem dla drugiego kimś bliskim, ważnym. To też swoista zachęta do tego, aby przyjąć innych, tzn. pozwolić by inni stawali nam się bliskimi.
Jak wejść do Królestwa Niebieskiego?
Bardzo często stawiamy sobie za wzór do naśladowania osoby, które podziwiamy, darzymy szacunkiem i w ogóle uznajemy za godnych naśladowania. Bez tego zadziwienia ciężko mówić o czerpaniu wzorców i właściwych postaw. Co jednak, gdybyśmy postawili sobie inne wyzwanie: przerosnąć tych, których poważamy. Czy to w ogóle możliwe?
