Łowicki
Najnowsze Wydania
-
GN 20/2025 Dokument:(9259124,Kochać człowieka, piętnować zło)
-
GN 19/2025 Dokument:(9250678,Kościół prawa czy Kościół miłości?)
-
GN 18/2025 Dokument:(9238269,Człowiek jednej roli)
-
GN 17/2025 Dokument:(9228937,Synchronizacja i piękni ludzie)
-
Historia Kościoła (9) 03/2025 Dokument:(9220196,Państwo ze stosów. Czy Francja podłożyła za dużo ognia pod własną historię?)
Wyszukano wyników: 190
Jak przebaczyć?
Zdarza się, że człowiek doświadcza nieraz wielkiej krzywdy i zła, które kształtują na całe życie jego serce, sumienie, filozofię życia czy sposób myślenia. Ciężko jest tak po prostu darować, przebaczyć, zapomnieć, gdy wiem, że cierpienie, którego doświadczyłem, ciąży na mnie i na moich bliskich, a jego bolesne skutki wywierają niechciany wpływ na wszystkie aspekty życia. Jak sobie z tym poradzić? Jak przebaczyć?
Duchowy trąd
Reklamy biją na alarm, ogłaszając, że potrzebujemy mnóstwa leków, które mogą podtrzymać nasze zdrowie lub wyleczyć pojawiające się dolegliwości. Skupiamy się chętnie na ciele, bo konsekwencje bólu i choroby odczuwamy niemalże od razu. Co jednak robić, gdy dusza zapadnie na jedną z najgorszych chorób, jaką jest "duchowy trąd"?
Przestań się szarpać
Z niejednego amerykańskiego filmu kojarzymy pewnie powtarzający się schemat gnębionego przez szkolnych rozrabiaków dziecka, które w pewnym momencie grozi swoim prześladowcom spotkaniem ze swoim ojcem lub starszym bratem. Hultaje często puszczają groźby mimo uszu, jednak gdy dochodzi do spotkania szybko biorą nogi za pas. A co, gdyby twój Ojciec był największym twardzielem ze wszystkich ojców i braci tego i każdego świata?
Przyjdź!
Pewnie nieraz (mam nadzieję, że tylko na filmach) widzieliśmy tonącego człowieka. Wiemy też, że w takiej sytuacji wszyscy doradzają zachowanie spokoju i położenie się na plecach, by woda mogła swobodnie unosić ciało. Łatwo powiedzieć, gdy lęk przed żywiołem często paraliżuje, a czasem instynkt samozachowawczy prowokuje działania gwałtowne i nieracjonalne...
Zostań na chwilę i posłuchaj…
Pewnie nie pomylę się, gdy stwierdzę, że lubimy słuchać. Chociaż może lepiej byłoby napisać, że „lubimy słyszeć”. Ciągle coś słyszymy: muzyka, audiobooki, podcasty, dźwięki, słowa… Tylko, czy rzeczywiście „lubimy”? A może raczej musimy mieć wokół siebie dźwięki, bo boimy się ciszy. Boimy się ciszy, a z drugiej strony wysoko cenimy sobie kontakt z naturą. W końcu wyjście do lasu jest przecież pożądane i potrzebne, jednak najlepiej, gdybyśmy nie zdejmowali z uszu słuchawek i nie tracili zasięgu w sieci. A oto pod koniec Adwentu Bóg, jakby przez przykład św. Józefa, każe nam się zatrzymać i posłuchać.
