Łowicki
Najnowsze Wydania
-
GN 17/2025 Dokument:(9228937,Synchronizacja i piękni ludzie)
-
Historia Kościoła (9) 03/2025 Dokument:(9220196,Państwo ze stosów. Czy Francja podłożyła za dużo ognia pod własną historię?)
-
GN 16/2025 Dokument:(9218524,Zwycięzca śmierci)
-
GN 15/2025 Dokument:(9208755,Wciągnięci w pamiętanie)
-
GN 14/2025 Dokument:(9198238,Co przywraca pokój )
Wyszukano wyników: 605
Zaproszenie na wesele
Pewnie każdemu z nas zdarzyło się, chociaż raz wykręcić się od spotkania ze znajomymi czy rodziną. Czasem tłumaczymy się zmęczeniem, natłokiem obowiązków lub innymi zobowiązaniami, chociaż nie zawsze jest to prawdą. Bywa, że potrzebujemy chwili samotności i wcale nie mamy ochoty na spotkania. Jednak wydarzenia z dzisiejszej Ewangelii mają o wiele większą rangę. Bo w końcu jakich argumentów i jakich wymówek użylibyśmy, gdyby sam król zapraszał nas na wesele swojego syna?
Nie o pieniądze chodzi
Nie. Mimo że dzisiejszy fragment Ewangelii mówi o denarze, nie będę pisał o pieniądzach: ani o monetach, ani o banknotach. Nie będę również pisał o podatkach: ani o nakładanych, ani o płaconych. Dlaczego? Dlatego, że w tym niedzielnym ewangelicznym fragmencie moją szczególną uwagę przykuły te oto słowa: Jezus przejrzał ich przewrotność (Mt 22,18). Okazuje się, że zanim Jezus "przyjrzał się" pokazanej Mu przez faryzeuszów monecie podatkowej (por. Mt 22,19), najpierw "przejrzał" ich (Mt 22,18) - swoich interlokutorów.
Kim jesteś?
Pytanie o tożsamość towarzyszyło ludzkości od zarania dziejów. Kim jestem? Skąd pochodzę? Dokąd zmierzam? Co jest moim celem? Czy to muszą być pytania bez odpowiedzi? Nie wszyscy filozofowie potrafili sobie poradzić z tymi rozważaniami, więc może lepiej przyjrzyjmy się świętym, a przede wszystkim "Największemu spośród narodzonych z niewiast".
Dialog na pustyni
Ewangelista Marek jest bardzo oszczędny w słowach. Mówi nam tylko tyle, że szatan nie odpuszcza: że idzie za Jezusem na pustynię - a może już nawet na niej na Jezusa czeka - aby naszego Pana kusić (por. Mk 1,13), przeszkadzać Mu, męczyć Go, uprzykrzać Mu życie. A jednak, pomimo to, Jezus znajduje na pustyni coś z utraconego przez człowieka raju, co ewangelista oddaje tymi słowami: "żył On tam wśród zwierząt, a usługiwali Mu aniołowie" (Mk 1,13).
Jezus w centrum rozmów
"Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba" (Łk 24,35). Dziękuję ewangeliście Łukaszowi za to zdanie, bo jest ono świadectwem, że po okresie niedowierzania niewiastom mówiącym, iż po przybyciu trzeciego dnia o świcie do grobu Jezusa nie znalazły Jego ciała (por. Łk 24,22), uczniowie wreszcie mówią o Jezusie nie jako o zmarłym, lecz jako rzeczywiście zmartwychwstałym, żyjącym i ukazującym się im (Łk 24,34) raz po raz.
Rozmowa o śmierci
W Ewangelii otrzymujemy dziś opis przemienienia Jezusa na górze Tabor. Jest to jedyny fragment o charakterze mistycznym. Często niestety jest on przedmiotem płytkich, dydaktyczno-moralnych pouczeń, według których przemienienia potrzebowali bardziej apostołowie, aniżeli Jezus. Uważna lektura tekstu pozwala jednak zobaczyć, że jest dokładnie odwrotnie.
Przyszło do swojej własności...
"Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli" - choć brzmi to negatywnie, to wbrew pozorom jest to dla nas Dobra Nowina, w której zawarta jest przestroga przed niebyciem niczyją własnością, przed niebyciem dla drugiego kimś bliskim, ważnym. To też swoista zachęta do tego, aby przyjąć innych, tzn. pozwolić by inni stawali nam się bliskimi.
