Łowicki
Wyszukano wyników: 2490
Na maxa z Jezusem
– Rekolekcje w Chrustach były dla mnie czasem błogosławionym, odpowiedzią Boga na wołanie mojego serca. Poprzez świadectwa ludzi doświadczonych cierpieniem fizycznym i duchowym, a mimo to szczęśliwych, Bóg wskazał mi, że szczęście to nie jest stan ciągłego zadowolenia i euforii, ale niezachwiane poczucie Jego obecności w życiu wśród radości i przykrości – mówi Artur Socha.
Biskup, który słucha i waży słowa
– Życie płynie. Dopływa do setki. Chciałbym podziękować Bogu za wszystko, czego doświadczyłem. Za wybór drogi życiowej, za strzeżenie mnie przez anioła stróża, za różne momenty w życiu. U jego schyłku sobie życzę szczęśliwej śmierci i zbawienia, bo po drodze nałapałem różnych słabości. Oby Pan wszystko puścił w niepamięć – mówi bp Alojzy Orszulik.
Jan Paweł II w Łowiczu
Podczas pamiętnej wizyty w Łowiczu papież wiele miejsca poświęcił rodzinie, rodzicom, wychowawcom i kapłanom, przed którymi stoi trud wprowadzania młodego pokolenia w wiarę i dorosłe życie. Ojciec Święty z mocą podkreślał, że Polska potrzebuje ludzi otwartych na świat, ale kochających swój rodzinny kraj. Wzywał, by pielęgnować codzienną wspólną modlitwę i wspólnie świętować niedzielę.
Duchowy odlot
– Młodzi mogli tu odzyskać nadzieję, że ich życie może się udać. Było to szczególnie ważne dla tych, którzy przez trudne rzeczy przeszli i trochę się poturbowali. Wszystkim, bez względu na wiek i doświadczenia, rekolekcje dodały odwagi do śmiałego przyznawania się do Jezusa – mówi ks. Tomasz Staszewski.
O chłopie, który chciał mieć... kościół
Wysoka trawa, świst wiatru, który hula pomiędzy wyrwami w ścianach, cegły spadające pod nogi... Powoli zanika pamięć o tym, że ruiny są czymś więcej niż zbędnym elementem architektury Różyc. Kto wie, może sam Pan Bóg pewnego dnia upomni się o swoje wotum, a mury odzyskają obiecaną im przed laty świetność?
Zakotwiczone niebo
Jezus chce być tam, gdzie toczy się Twoje życie: w rodzinie, w szkole, w pracy, w relacjach przyjacielskich, w Twoim bałaganie, nieuporządkowaniu, sensie i bezsensie Twojej codzienności. Potrzebujesz tylko jednego: pozwolić Słowu – Jezusowi Chrystusowi rozbić namiot w Twoim życiu; pozwolić, aby Jego życie, aby On sam, aby Niebo zakotwiczyło się Tobie.
