Łowicki
Najnowsze Wydania
-
GN 10/2025 Dokument:(9166020,Nadzieja w Miłosierdziu )
-
GN 09/2025 Dokument:(9158736,Jest poważnie )
-
Historia Kościoła 2(8)/2025 Dokument:(9154032,Jan Paweł II mówił, że judaizm nie jest dla chrześcijan rzeczywistością zewnętrzną. Czy dziś rozumiemy to lepiej?)
-
GN 08/2025 Dokument:(9150783,Sztuka w zranionym świecie)
-
GN 07/2025 Dokument:(9143845,Miasto Miłosierdzia)
Wyszukano wyników: 44
Świątynia - to, co należy do naszego Ojca
Dzisiejsza Słowo Boże kieruje nasze myśli na to miejsce i czas, w którym dokonało się Zbawienie. Poprzez Ewangelię w szczególny sposób przed naszymi oczami zostaje zarysowana Świątynia w podwójnym aspekcie: ziemskim, czyli doczesnym i zniszczalnym, oraz Boskim, czyli wiecznym, choć paradoksalnie mogącej także być zniszczoną. Jezus najpierw oczyszcza dawną Świątynię, biczem przeganiając z niej przekupniów wraz z ich towarem, a następnie wskazuje na siebie jako na Nową Świątynię, którą ludzie co prawda zniszczą, ale On ją wzniesie w przeciągu trzech dni. Wówczas jednak mówił o świątyni swojego ciała – słowa bardzo pięknie ukazujące Bóstwo Jezusa Chrystusa, ale również wartość ludzkiego ciała.
Jezus w centrum rozmów
"Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba" (Łk 24,35). Dziękuję ewangeliście Łukaszowi za to zdanie, bo jest ono świadectwem, że po okresie niedowierzania niewiastom mówiącym, iż po przybyciu trzeciego dnia o świcie do grobu Jezusa nie znalazły Jego ciała (por. Łk 24,22), uczniowie wreszcie mówią o Jezusie nie jako o zmarłym, lecz jako rzeczywiście zmartwychwstałym, żyjącym i ukazującym się im (Łk 24,34) raz po raz.
