Przyszedłem - zobaczyłem - uwierzyłem
Veni, vidi, vici (Przyszedłem, zobaczyłem, zwyciężyłem). Tak Juliusz Cezar, we właściwy dla siebie sposób, poinformował senat rzymski o pokonaniu króla Farnakesa pod Zelą (47 r. przed Chr.). Gdyby umiłowany uczeń miał złożyć równie krótką relację po wyjściu z pustego grobu swojego Mistrza, mógłby powiedzieć w bardzo podobny sposób: "Przyszedłem, zobaczyłem, uwierzyłem". My, wierzący w Chrystusa, który zwyciężył śmierć, powinniśmy świadczyć o Jego Zmartwychwstaniu dokładnie w ten sam sposób.
Głos na drodze
Dzisiejsza liturgia Słowa przywołuje motyw drogi, a dokładnie jest wezwaniem, aby przygotować drogę na spotkanie z Bogiem. Jest to więc wezwanie nad wyraz aktualne. Każdy dzień Adwentu przygotowuje nas bowiem na Boże Narodzenie, czyli na przyjście Jezusa – Boga-Człowieka, który zagościł na drogach ludzkiego życia. Pomocą w przygotowywaniu owej drogi jest GŁOS. Jest to nasz przewodnik, który pomaga nam spotkać się z Bogiem. W dzisiejszych czytaniach ten GŁOS przemawia przez proroka Izajasza i Jana Chrzciciela.
Potęga wiary
Powiedzenie, że wiara góry przenosi, stało się czymś przysłowiowym. Jest to z ludzkiego punktu widzenia nierealne, czy wręcz absurdalne, bo po co góry miałyby się zanurzać w morzu albo morwa tam przesadzać. Skoro jednak wiara daje nam uczestnictwo w życiu Boga, dla którego wszystko jest możliwe, to znaczy, że mamy udział w Jego twórczej mocy. A skoro nasza wiara ma wzrastać, to i nasz udział w Boskim życiu może być pełniejszy. W tym właśnie objawia się potęga wiary.
«
‹
1
›
»
