Znaleziono 579 wyników
Szanuj życie!
Chyba wszyscy znamy żartobliwe powiedzenie, zgodnie z którym pocieszamy nie raz innych, mówiąc "dobrze, gdy boli, bo wówczas wiesz, że żyjesz". Oczywiście zdajemy sobie sprawę, że takie mówienie ani nie umniejsza cierpienia, ani go nie łagodzi. Jednakże jest w nim jakieś ziarenko prawdy, która wynosi nasze zmysły na nieco inny poziom.
Jezus umarł za kościołem
Teren parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Łowiczu zamienił się w dawną Jerozolimę. Łowiccy parafianie wcielając się w mężczyzn, kobiety żydowskie, a także Cyrenejczyka, płaczące niewiasty, św. Weronikę, żołnierzy, Maryję odkrywali czym była droga krzyżowa Jezusa. Inscenizowane stacje pomogły jeszcze bardziej docenić wagę cierpienia i śmierci Zbawiciela.
Edyta od św. Stanisława
Miłosierna Samarytanka. – Kiedy byłam w szkole podstawowej, chciałam czuć się potrzebna. Gdy zostałam farmaceutką, spełniły się moje dziecięce marzenia. Praca, w której spotykam się z ludźmi cierpiącymi, pomaga mi nie tylko czytać Ewangelię, ale także próbować wcielać ją w życie – mówi Edyta Sukiennik, jedna z laureatek plebiscytu Miłosierny Samarytanin Roku 2013.
Boskie kobiety
- Pomagały wszystkim, bez wyjątku. Nawet tym, którym nikt nie mógł lub nie chciał pomóc. Były zawsze gotowe do dbania i walki o innych. Jak przypominała innym siostrom s. Marta: "My musimy być gotowe na męczeństwo". I były gotowe na to cierpienie, bo ponad wszystko kochały Jezusa i drugiego człowieka - mówił ks. Arkadiusz Zawistowski, krajowy duszpasterz służby zdrowia.
Niedziela wirusowa, czyli wiara w czasach zarazy
35 lat temu ukazała się książka Gabriela Garcii Marqueza, noblisty (w czasach, kiedy literacka nagroda Nobla jeszcze znaczyła bardzo wiele), zatytułowana: "Miłość w czasach zarazy". Piękna, wzruszająca powieść o miłości silniejszej od samotności, cierpienia, zdrady czy śmierci. Ale nie o popisy literackie czy wzbudzanie uczuć tym razem chodzi. Dziś bowiem należy mówić i pisać o wierze w czasach zarazy.
Na maxa z Jezusem
– Rekolekcje w Chrustach były dla mnie czasem błogosławionym, odpowiedzią Boga na wołanie mojego serca. Poprzez świadectwa ludzi doświadczonych cierpieniem fizycznym i duchowym, a mimo to szczęśliwych, Bóg wskazał mi, że szczęście to nie jest stan ciągłego zadowolenia i euforii, ale niezachwiane poczucie Jego obecności w życiu wśród radości i przykrości – mówi Artur Socha.
Jak przebaczyć?
Zdarza się, że człowiek doświadcza nieraz wielkiej krzywdy i zła, które kształtują na całe życie jego serce, sumienie, filozofię życia czy sposób myślenia. Ciężko jest tak po prostu darować, przebaczyć, zapomnieć, gdy wiem, że cierpienie, którego doświadczyłem, ciąży na mnie i na moich bliskich, a jego bolesne skutki wywierają niechciany wpływ na wszystkie aspekty życia. Jak sobie z tym poradzić? Jak przebaczyć?
Suserz. Ustanowienie sankturium Matki Bożej Uzdrowienia Chorych
Na terenie diecezji znajduje się kilka sanktuariów, w których wierni mogą spotkać się i porozmawiać z Maryją. W Domaniewicach oczekuje ich pocieszycielka strapionych, w Miedniewicach na rozmowę zaprasza Matka Boża Świętorodzinna, w Głogowcu z Matką Cierpiącego Narodu można porozmawiać o patriotyzmie, historii i Solidarności. W uroczystość Wniebowzięcia NMP bp Andrzej F. Dziuba kościół w Suserzu ustanowił sanktuarium diecezjalnym Matki Bożej Uzdrowienia Chorych.
Szli za Zbawicielem
Na kilka godzin ulice parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Łowiczu zamieniły się w uliczki Jerozolimy. Łowiccy parafianie "zmienili obywatelstwo", wcielając się w mężczyzn, kobiety żydowskie. A wszystko po to, by lepiej zrozumieć, czym była droga krzyżowa Jezusa, by jeszcze bardziej docenić wagę Jego cierpienia, śmierci. Obrazy, które zobaczyli uczestnicy Drogi Krzyżowej na Korabce, na długo zostaną w pamięci wiernych.
Co cię wzrusza?
Kultura masowa dostarcza nam dziś wiele trendów, które szybko po sobie następują i szybko mijają. Pewnym rzeczami zachwycamy się bardziej, na dłużej, innymi mniej i na krótki czas. Szybki przepływ informacji sprawia, że słyszymy o wielu dobrych i złych wydarzeniach w bardzo krótkich odstępach czasu, przez co stajemy się coraz bardziej nieczuli, gdy słyszymy o kolejnej tragedii. Pojawia się ryzyko, że przestaniemy reagować na ludzkie cierpienie, nawet gdy będzie ono dotyczyło kogoś, kto jest blisko nas.
