Wyszukano wyników: 58
Potęga wiary
Powiedzenie, że wiara góry przenosi, stało się czymś przysłowiowym. Jest to z ludzkiego punktu widzenia nierealne, czy wręcz absurdalne, bo po co góry miałyby się zanurzać w morzu albo morwa tam przesadzać. Skoro jednak wiara daje nam uczestnictwo w życiu Boga, dla którego wszystko jest możliwe, to znaczy, że mamy udział w Jego twórczej mocy. A skoro nasza wiara ma wzrastać, to i nasz udział w Boskim życiu może być pełniejszy. W tym właśnie objawia się potęga wiary.
Głos na drodze
Dzisiejsza liturgia Słowa przywołuje motyw drogi, a dokładnie jest wezwaniem, aby przygotować drogę na spotkanie z Bogiem. Jest to więc wezwanie nad wyraz aktualne. Każdy dzień Adwentu przygotowuje nas bowiem na Boże Narodzenie, czyli na przyjście Jezusa – Boga-Człowieka, który zagościł na drogach ludzkiego życia. Pomocą w przygotowywaniu owej drogi jest GŁOS. Jest to nasz przewodnik, który pomaga nam spotkać się z Bogiem. W dzisiejszych czytaniach ten GŁOS przemawia przez proroka Izajasza i Jana Chrzciciela.
Veni - Vidi - Credidi
Veni, vidi, vici ("Przyszedłem, zobaczyłem, zwyciężyłem"). Tak Juliusz Cezar we właściwy dla siebie sposób poinformował senat rzymski o pokonaniu króla Farnakesa pod Zelą (47 r. przed Chr.). Gdyby Umiłowany Uczeń miał złożyć równie krótką relację po wyjściu z pustego grobu swojego Mistrza, mógłby powiedzieć w bardzo podobny sposób: "Przyszedłem, zobaczyłem, uwierzyłem". My, wierzący w Chrystusa, który zwyciężył śmierć, powinniśmy świadczyć o Jego Zmartwychwstaniu dokładnie w ten sam sposób.
Jestem Bożą winnicą
Ludzką duszę poetycko porównuje się do ogrodu lub winnicy, która jest zasadzona i pielęgnowana przez Boga. Jako piękna i przyozdobiona zostaje powierzona człowiekowi w ziemską dzierżawę. Cierpliwość Boga objawia się w tym, że długo on czeka na należny plon. Nadejdzie jednak moment, gdy Pan upomni się o swoją winnicę.
