Dar Zmartwychwstałego

Dziś rozważamy Ewangelię wg św. Jana 20,19-23

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku, i rzekł do nich: ”Pokój wam!”. A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzeki do nich: ”Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: ”Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”.

Księga Rodzaju w przepiękny sposób opisuje nam stworzenie człowieka «Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą» (Rz 2,7). Jesteśmy więc istotami „złożonymi” z tego, co materialne – ziemia i z tego co duchowe – tchnienie Boga. Autor natchniony dodaje także, że «Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę» (Rdz 1 ,27). Nosimy więc w sobie, każdy z nas jedyne i niepowtarzalnie podobieństwo do Boga!

W Wieczerniku rozpoczyna się drugi najważniejszy moment po dziele stworzenia. Jest nim dzieło odkupienia! To tutaj Jezus spożył z Apostołami Ostatnią Wieczerzę, która była pierwszą Eucharystią i początkiem Jego Paschy. Teraz przychodzi do zamkniętego Wieczernika, a jednocześnie do zamkniętych serc Apostołów z darami Pokoju i Ducha! Jezus ponownie „tchnie” na nich Ducha, jak uczynił to Bóg z pierwszym człowiekiem. Następuje tu nowe stworzenie człowieka odrodzonego z grzechu!

Jezus dał Apostołom władzę udzielania odpuszczenia grzechów w imieniu samego Boga. Nam zaś daje Ducha, aby On prowadził nas do zawierzenia Ojcu naszej słabości i grzechu w sakramencie pojednania. W każdej spowiedzi następuje wylanie Ducha Świętego, który nie tylko odradza nas do nowego życia, lecz także umacnia życie Boga w nas poprzez swoje DARY. Jest nim dar mądrości – by uznać, że Bóg jest miłością. Dar rozumu – by rozumieć prawdy wiary. Dar rady – by podejmować właściwe decyzje. Dar męstwa – by bronić wartości. Dar umiejętności – by dostrzegać Boga w świecie. Dar pobożności – by doskonalić relacje z Bogiem i ludźmi. Dar bojaźni Bożej – by być ufnym.

Obecność i działanie Ducha Świętego w nas rozpoznajemy po duchowych OWOCACH. Są nimi: «miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie» (Gal 5,22). Przyzywajmy więc dziś z wielką ufnością Ducha Świętego na nas samych, naszych najbliższych, nasze wspólnoty parafialne, cały Kościół i cały świat: «Niech zstąpi Panie Twój Duch i odnowi oblicze tej ziemi»!