Dziś rozważamy Ewangelię wg św. Mateusza 10,26-33

Jezus powiedział do swoich Apostołów: „Nie bójcie się ludzi. Nie ma bowiem nic zakrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. Co mówię wam w ciemnościach, powtarzajcie jawnie, a co usłyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach. Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może za tracić w piekle. Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież żaden z nich bez woli Ojca waszego nie spadnie na ziemię. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Dla tego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli. Do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie”.

Ileż lęków doświadcza każdy z nas na co dzień? Jednych jesteśmy świadomi, innych nie… Śladem po nich jest niepokój lub dziwne napięcie, które nam towarzyszy. Często motywem naszych lęków jest drugi człowiek. Jego opinia o mnie, osąd, możliwość bycia nie przyjętym, nie zrozumianym czy odrzuconym. Lęk przed byciem skrzywdzonym, wyśmianym czy pogardzanym jest bardzo realny. Jezus mówi do Apostołów, aby nie bali się ludzi! Aby nie bali się nawet tych, którzy zabijają ciało. Człowiek bowiem to nie tylko ciało. Człowiek ma duszę, która jest nieśmiertelna. I właśnie o nią powinien się troszczyć jeszcze bardziej niż o ciało. Jezus mówi to do Apostołów, i do tych, którzy uwierzą ich przepowiadaniu, bo będą wystawieni na prześladowania i wielu odda życie za wiarę.

Tak że i dziś w wielu zakątkach świata, chrześcijanie oddają życie za wiarę. Nie zdajemy sobie sprawy z tego, że każdej doby mordowanych jest blisko 465 chrześcijan tylko dlatego, że są wyznawcami Chrystusa! Jezus z mocą ukazuje nam troskę Ojca o każdego z nas. Bóg troszczy się o swoje najmniejsze i nic nie znaczące stworzenia jakimi są wróble. Czyż nie zatroszczy się więc o swoje dzieci, którymi jesteśmy?! On, który zna tak nieistotne szczegóły, jak liczba naszych włosów, czyż nie otoczy opieką naszego życia i przyszłości? Uczyni to z pewnością. Od nas zależy, czy potrafimy tę Jego troskę zauważać i przyjmować. Czy potrafimy przed sobą i innymi przyznawać się do tego, że Bóg jest naszym Ojcem a Jezus jest Panem naszego życia!

Słuchajmy więc z uwagą, tego, co Jezus mówi w tajemnicy naszych sumień i to, co szepce nam na ucho powtarzajmy z odwagą innym, jako Jego ewangelizatorzy!