Rodzina szkołą miłości

Dziś rozważamy Ewangelię według. św. Łukasza (Łk 2,22-40)
Gdy upłynęły dni Ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu. Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy.A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Życie Maryi, Jezusa i Józefa było utkane z chwil pięknych, szczególnych, prostych i trudnych. Był czas wizyt Anioła, wielkich świateł i decyzji. Była wizyta pasterzy opowiadających o śpiewie Aniołów i hołd trzech króli przybyłych z odległych krain. Był czas niezrozumienia, jak nieoczekiwana ciąża Maryi. Był trud drogi do Betlejem i brak domu, gdzie można się zatrzymać. Była wierność Bogu i przepisom prawa, gdy Jezus został obrzezany a potem ofiarowany w Świątyni. I Boży przyjaciele, Symeon i Anna, którzy poprzez radość i słowa proroctw wskazywali drogę Maryi i Józefowi. Była ucieczka do Egiptu i życie na obczyźnie. A potem powrót do Nazaretu i kolejne „zaczynanie wszystkiego od nowa”.

I w naszych rodzinach są chwile radości, ważne decyzje do podjęcia, czasami przeprowadzki czy wyjazdy za granicę za chlebem i pracą. Są niespodziewane odwiedziny, dobrzy ludzie, których spotykamy. Chwile wielkich wzruszeń i radości jak i chwile cierpienia. Ważne, aby w tych wszystkich wydarzeniach, w nas i pomiędzy nami mógł WZRASTAĆ JEZUS, jak wzrastał dzięki miłości i trosce Maryi i Józefa.

Każda chrześcijańska rodzina, na wzór Świętej Rodziny jest dziś dla świata wielkim znakiem nadziei. Poprzez miłość, która ich jednoczy wskazuje, że wierność także dziś jest możliwa, że rodzicielstwo daje szczęście, że tak naprawdę, to Bóg jest gwarantem kruchej ludzkiej miłości, jeśli powierzamy Mu ją w sakramencie małżeństwa. I kiedy na Nim się opiera własne życie i rodzinę, wszystko podąża ku dobremu!

Powierzajmy dziś wstawiennictwu Świętej Rodziny nasze rodziny, oraz te rodziny, które przeżywają różnorodne trudności: brak jedności, brak miłości, brak wierności, brak pracy, brak zdrowia, brak dzieci. Prośmy, aby spotykali na swojej drodze Bożych przyjaciół, którzy jak Symeon nauczą ich zauważać działanie Boga w ich codzienności i jak Anna nauczą ich radować się z tego, co najważniejsze w życiu!