Dziś rozważamy Ewangelię wg św. Marka (Mk 1,6b-11).  

Jan Chrzciciel tak głosił: „Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby się schylić i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym”. W owym czasie przyszedł Jezus z Nazaretu w Galilei i przyjął od Jana chrzest w Jordanie. W chwili, gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak gołębicę zstępującego na siebie. A z nieba odezwał się głos: „Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie”.

Jan Chrzciciel zapowiada bliskie przyjście Mesjasza i podkreśla różnicę pomiędzy własną posługą a Jego działaniem. Chrzest Jana ma przez pokutę oczyścić i przygotować osoby na przyjęcie daru Boga, czyli Jego Ducha! Ochrzcić w Duchu - znaczy zanurzyć w Nim, czyli napełnić bezgranicznie Bożą miłością. Podobnie jak gąbka zanurza się w wodzie aż do całkowitego nasączenia, tak Boży Duch przenika sobą, a swoim kojącym i wyzwalającym działaniem ogarnia całego człowieka: myśli i wspomnienia, uczucia i pragnienia, ciało i ducha.

Jezus stał się Dawcą Ducha, bo najpierw sam przyjął Go od Ojca w chwili własnego chrztu w Jordanie. Wtedy po raz pierwszy natura ludzka została całkowicie skąpana w Duchu Świętym w człowieczeństwie Jezusa. Jezus przyjął chrzest od Jana także dlatego, aby pokazać nam, co dzieje się w czasie naszego chrztu. Nad każdym z nas otworzyło się niebo i Ojciec wypowiedział: „Tyś jest mój syn umiłowany, moja córka umiłowana, w tobie mam upodobanie”.

Od dnia twojego chrztu miłość Syna, pełnia Ducha i upodobanie Ojca spoczywają na tobie. Na ile żyjesz tą świadomością, że jesteś umiłowanym, umiłowaną Ojca? Nosisz w sobie ukryty skarb, pełnię łask Ducha Świętego. Na ile żyjesz tym bogactwem i korzystasz z niego, aby kochać innych sercem Boga, by odkryli swoją tożsamość umiłowanych?

Uwielbiaj dziś Boga za dar Ducha Świętego i nowe życie w Jezusie, które otrzymałeś we chrzcie!