Bądź pozdrowiona, Matko Dożynkowa!

Żniwiarze, ludzie częstochowskich dożynek! Zrozumieliście to wszystko? Tak, to o nas chodzi. Los słowa Bożego, los naszej wiary od nas zależy. O ziarno trzeba dbać! "Żal mi was" – mówił Pan Jezus. "Tyle lat trwacie przy Mnie i jesteście głodni". "Panie, roześlij ich do domów, bo niektórzy przyszli z daleka. Ustaną Ci w drodze" (por. Mk 8,3). Dajcie Wy im jeść: Księża, Biskupi, Prezydenci, Ekonomiści, Ministry, Wójty i Sołtysy! Dajcie Wy im jeść!

Panie, ile to trzeba pieniędzy, żeby każdemu dać choćby po kanapce? Jest tu jeden chłopiec z Kocierzewa, co ma jeszcze pięć chlebów i dwie ryby, ale co to jest na tyle ludzi? Wystarczy! Jezus wziął chleby, błogosławił i łamał, i łamał, i łamał, dawał uczniom, a ci rozdawali ludziom. I najedli się wszyscy, ile kto chciał. I starczyło, dla wszystkich. Tylko brzydko jedli. Apostołowie zebrali dwanaście koszów ułomków.

Do kraju tego,/ Gdzie kruszynę chleba/ Podnoszę z ziemi przez/ Uszanowanie -/ Tęskno mi, Panie! (C.K. Norwid).

Nie segregujecie śmieci. Będzie głód! Chleb wrzucacie do śmietników. Już nie tęsknij, panie Norwid! "Ludzie dożynkowi, dlaczego wy Mnie szukacie?" - pytał Pan Jezus. Czy dlatego, żeście widzieli cud, jak Pan Bóg na polach chleb rozmnaża? Czy dlatego, żeście widzieli, jak rośnie chleb, jak łan dojrzewa, jak pachnie świeżym chlebem? Czy dlatego, że znów jesteście głodni? Byli bardzo głodni.

To postarajcie się o taki chleb, abyście się najedli i więcej nie czuli głodu. Panie daj nam takiego chleba! (J 6, 34). Ten chleb zstąpił z nieba! (J 6, 41). Tak, pamiętamy! Ojcowie nasi przez 40 lat mieli co dzień mannę z nieba. Ale ten chleb, który Ja mam dla was, daje życie wieczne. Chlebem tym jest Ciało Moje! Kto pożywa ten chleb, choćby umarł, żyć będzie (por. J 6, 58).

Przesadziłeś, Panie! A wczoraj tak mówiłeś pięknie. Jak Ty możesz dać nam Ciało swoje do jedzenia? Twarda jest ta mowa (J 6, 60). My Cię nie rozumiemy. Posłuchamy Cię innym razem (Dz 17, 32).

I z dożynek wracali ludzie do domów zawiedzeni, stracili wiarę. Dość tej ideologii, polityki! Trzeba się wziąć za robotę, pora siać!

Co wtedy przeżywał Pan Jezus? Powiedziałem im największą, najświętszą prawdę – nie uwierzyli, odeszli. A ja pytam was, czcigodni ludzie dożynkowi! Może wy też chcecie odejść? (J 6, 67). Nie krępujcie się, tylu odeszło. Może im lepiej bez Boga? Cisza? Dobrze, że pośród nas był Piotr, że pośród nas jest Franciszek – papież.

Panie, nie odsyłaj nas do domów. Do kogo my pójdziemy? Wszyscy nas oszukali. Tylko Ty słowa życia masz (J 6, 67). Ty nas nigdy nie okłamałeś.

Piotrze, ty naprawdę tak wierzysz? Zobaczymy za rok, gdy będzie Ostatnia Wieczerza, gdy będzie sąd u Kajfasza.